Trial Warrior
จาก SuikoFriendWiki, สารานุกรมฟรี
| Revision as of 09:17, 13 มกราคม 2008 Shiryu (พูดคุย | contribs) ← Previous diff |
Revision as of 09:39, 13 มกราคม 2008 Shiryu (พูดคุย | contribs) Next diff → |
||
| Line 277: | Line 277: | ||
| --[[ผู้ใช้:Shiryu|Shiryu]] 09:17, 13 มกราคม 2008 (ICT) | --[[ผู้ใช้:Shiryu|Shiryu]] 09:17, 13 มกราคม 2008 (ICT) | ||
| - | จองฮับป๋ม | + | "ท่านคริส ท่านมีเบอร์โทรสการ์เล็ตมูนอยู่นี่ เรียกแม่นางมาช่วยสิ!" ซาซาไรออกไอเดียพลางหยิบโนเกีย 3310 ยื่นให้คริส |
| + | |||
| + | "เอานังนั่นมาจะช่วยตูทำกับข้าวได้ไงฟะ?" | ||
| + | |||
| + | "ไม่ได้ช่วยทำกับข้าวสิท่าน ข้าเรียกมาเพื่อให้นางมาสู้กับไอซี่ต่างหาก" (เฮ้ยๆ) | ||
| + | |||
| + | "ไอเดียดีทีเดียวหละท่าน สมแล้วที่เป็นลูกน้องข้า" ตอนนี้ทุกคนคงทราบกันดีว่าซาซาไรอยู่กับคริสนานเกินไป ทางด้านไอซี่มัวแต่เต้นระบำมหาภารตะเลยไม่ได้ฟังที่ถูกกลุ่มคนชั่วหมายปองชีวิต หลังคริสโทรเสร็จก็มีเด็กเดินเอกสารวิ่งมา..... ชีริวนี่เอง "ขออภัย แพชใหม่ยังทำหน้าสการ์เล็ตมูนตัวใหม่ไม่เสร็จน่ะ ถ้าเรียกออกมาตอนนี้จมูกจะอยู่บนหน้าผาก เอาไหม?" | ||
| + | |||
| + | "ม่ายยยยยยยยยยยยย~!" | ||
| + | |||
| + | หลังฟังคำตอบชีริวก็วิ่งกลับไป (มันว่างนักรึไงนะ?) | ||
| + | |||
| + | |||
| + | "งั้นเห็นทีจะต้องเปลี่ยนเป็นแผนสาม เจ้าเบ๊! เอาห้องกาลเวลามา!!" | ||
| + | |||
| + | "หนนี้ท่านจะฝึกทำอาหารอินเดียงั้นรึ?" | ||
| + | |||
| + | "ถูกต้องแล้ว ข้าจะไปพาดัลซิมมาจากสตรีทไฟเตอร์ ถ้าได้มาสอนข้าทำต้องได้สุดยอดอาหารอินเดียที่ไอซี่รับประทานลงแน่ๆ" แล้วดัลซิมมันทำกับข้าวเป็นเรอะ? | ||
| + | |||
| + | "ท่านคริส หนก่อนเรามีเลิฟชมพูถึงสามารถบินข้ามเรื่องไปเอาตัวแม่นางโมนิก้ามาได้ แต่หนนี้เราไม่มีห่ะไรเลยนอกจากเป็ดกับหม้อหนึ่งใบนะท่าน" ซาซาไรพูดดับความหวังวูบ "แต่อย่าห่วงไปเลย ปล่อยข้าลองทำแกงสูตรอินเดียดูไหม? ตอนเด็กๆข้าเคยทำแกงกลิ่นหอมจนหมาข้างบ้านขาดใจตาย" | ||
| + | |||
| + | "ขืนทำแบบนั้นข้าก็โดนข้อหาจงใจวางยาฆ่าผู้ว่าเพิ่มอีกกระทงสิฟะ! เป็นไงเป็นกัน! ในฐานะอัจฉริยะแห่งวงการอาหารข้าจะพัฒนาอาหารอินเดียขึ้นมาแบบไม่ต้องมีความรู้สักนิด เฮ้ย! เจ้าจีนี่ แกทำกับข้าวกินเองบ่อยใช่มะ? หุงข้าวให้หน่อยสิ ข้าหุงไม่เป็น" | ||
| + | |||
| + | '''ไอ้ จินไค มัน หุงข้าว ไม่ เป็น ต้อง ให้ เด็ก เวร สอน หุง !''' (แบ็คกราวน์สายฟ้าฟาดลงกบาลซาซาไร) | ||
| + | |||
| + | ระหว่างจีนีไอกำลังต้มฟืนเป่าลมปู้ดๆ คริสก็วิ่งออกไปหาวัตถุดิบข้างนอก ห้านาทีต่อมาก็กลับมาที่เดิม "ฮ่า! วันนี้ข้าจะทำข้าวหมกแพะ โดยใช้สูตรข้าวหมกเป็ดที่แอบเหลือบดูอาเคริทำเมื่อครู่ข้าก็สามารถจำได้ขึ้นใจ (เรานี่มันหล่อไม่พอยังอัจฉริยะอีกด้วย อะฮื้ม~ อะฮื้ม~) แล้วเปลี่ยนวัตถุดิบจากเป็ดเป็นแพะ เราจะใช้ไอ้ปื๊ดของลูกเหลิมแทนยาโนทัย เท่านี้ก็เป็นอาหารอินเดียแน่นอน!" คริสพูดพลางหยิบปื๊ดออกมาจากถุงที่หอบมาด้วย (ไปเอามาจากไหนฟะ?) แล้วเมนูข้าวหมกปื๊ดก็สมบูรณ์ลงอย่างรวดเร็ว | ||
| + | |||
| + | ---- | ||
Revision as of 09:39, 13 มกราคม 2008
--FLOW 03:57, 9 มกราคม 2008 (ICT)
เฟี้ยยววว ปุ่ก ตุ๊บ ผลั่ก แผละ ~ พอโผล่ออกมาหลอดก็ตกปุ๊ลงไปในหม้อใบนึง...
"ลัคกี้ ลิงตกมาจากไหนฟะเนี่ย มื้อนี้ต้มเผือกมีลิงกินเป็นโปรตีนด้วยเว้ยเฮ้ย" เสียงคริสร้องด้วยความยินดี
"แค่กๆ ว้อยคนนะคร้าบไม่ใช่ลิงโทษทีเพ่!" หลอดโผล่หัวขึ้นมาประท้วง
"โอ้ววว นั่นมัน...สหายหลอดมิใช่หรือ" ซาซาไรทักหลอดด้วยความคิดถึง
"เฮ้แล้วนี่มันที่ไหนกันเนี่ย...อ๊ะนั่นมันไอ้พ่อครัวหน้าโฉดที่เราเคยซื้อขนมจีบกับมันนี่หว่า" <<< ไม่ได้สังเกตเห็นซาซาไรเลย...
"เฮ้ย! นั่นมัน....ลิงที่เคยมากินขนมจีบร้านข้านี่หว่า!" คริสทักขึ้นมา
"ช่างมันเหอะท่านพี่ มีลิงอยู่ในหม้อต่อหน้าสมาคมคนเกลียดลิงตั้งสองคนแบบนี้มีหรือจะปล่อยให้รอด" ซึคาสะหยิบฝาหม้อขึ้นมาเตรียมปิด
"โฮะๆๆๆ นั่นสิเคอะกินลิงฉลองชัยลาซโลเห็นท่าจะดี" อาเคริเห็นด้วยอีกเสียงหยิบช้อนส้อมขึ้นมาเตรียมโซ้ย
"นี่พวกท่านบ้าไปแล้วเรอะอดอยากถึงกับขนาดจะต้มคนกินกันแล้วเรอะเนี่ย..."
"ก็ใช่น่ะสิ...ไม่รู้รึไงแชปเตอร์เราชอบเอาคนมาทำเป็นเมนูอาหารเพียบเลยมิ้วว~" ซึคาสะตอบด้วยสีหน้าเบิกบาน
"แว๊กกกก ช้าก่อนอย่าเพิ่งทำโพ้มม ผมกำลังเดินทางช่วยโลกอยู่...."
หลังจากนั้นหลอดก็เล่าถึงเหตุการ์ณทั้งหมดให้ฟังก่อนจะโดนจับกิน
"บัดซบ เจ้าโฟลวมันทำกันเกินไปแล้ว ถ้าข้าซาซาไรฆ่ามันไม่ได้ไม่ขอใช้ชื่อแซ่นี้อีก!" ซาซาไรพูดด้วยความจืดจางโกรธแค้น
"พวกข้าสามพี่น้องเดอวีว่าจะช่วยเหลือท่านเองสหายน้อย" ซาก้าเสนอตัวเข้าช่วยด้วยสปิริตบู๊ลิ้มของชาวเดอวีว่าในสายเลือด
"ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว! แบบนี้ที่ข้าอุตส่าห์เหนื่อยยากส่งอีนางมารสการ์เล็ทมูนลงนรกอเวจีไปก็เปล่าประโยชน์น่ะเซ่ คนที่จะครองโลกคือข้ายอดกุ๊กจินไคคริสคนนี้ต่างหาก!"
"พวกเราก็จะช่วยด้วยเฟ้ย ใครจะยอมปล่อยให้อู่ข้าวอู่น้ำอย่างดูนานที่จะกลายเป็นแหล่งผลิตวัตถุดิบชั้นเลิศในการครองโลกให้โดนทำลายกันเล่า"
"ท่านพี่ใจดีจังแง้วว"
"ถ้างั้นก็รีบออกเดินทางกันเถอะ" อาเคริพูด
"แล้วจะเริ่มภารกิจยังไงดีล่ะ" หลอดลืมถามอาร์คโซลมา PM ไปก็ไม่ยอมตอบ...แหงสิเฟ้ย
"ถ้างั้นลองไปที่หมู่บ้านโทโท่ดูไหม ที่นั่นเป็นที่ๆผนึกตราดาบดำและโล่แห่งแสงไว้ น่าจะเป็นที่เริ่มต้นของภารกิจนี้" คริสเสนอไอเดียด้วยความเชี่ยวชาญของคนทำบทสรุปซุยสอง
ดังนั้นปาร์ตี้หลอด+สี่จตุรเทพและเป็ดอีกหนึ่งตัวกับหม้ออีกหนึ่งใบและวิญญาณอีกดวง(ลืมใครไปหรือเปล่า?)จึงเดินทางออกจากร๊อคแอกซ์มุ่งหน้าสู่หมู่บ้านโทโท่
--FLOW 23:21, 10 มกราคม 2008 (ICT)
ฉากตัดจากร๊อคแอกซ์ไปโทโท่อย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้เปลืองโควต้าหน้ากระดาษ...ฟิ้ววว~
"มาถึงโดยสวัสดิภาพมิ้วว =w="
"แหมดีจังเลยนะครับพอแชปเตอร์ยาวๆเวลาเดินทางเลยไม่มีอุปสรรค เพราะคนแต่งขี้เกียจยืดนั่นเอง" จีนีไอกำลังพูดดูหมิ่นเจ้าพนักงาน จู่ๆก็มีพิลิก้าเดินมาเอาน้ำร้อนสาดอย่างไม่มีเหตุผล
"พวกท่านช่วยจริงจังกันสักหน่อยได้ไหม ตอนนี้ภารกิจของเราสำคัญยิ่งนัก ชะตากรรมของโลกอยู่ในมือของพวกเรานะ" ซาซาไรพูดอย่างจริงจัง
"ชะตากรรมของโลกอยู่ในกำมือของไอ้พวกติงต๊องสมองเท่าเกี้ยมบ๊วยก๊กนี้งั้นหรือเนี่ย = =a" ซาก้า(ปกติที่สุดในกลุ่ม)ถอนหายใจ
"ถ้างั้นเราไปสำรวจถ้ำที่ลิงกับหล่อได้ตราไปกันคนละครึ่งซีกดีไหม" ซาซาไรเสนอไอเดียออกมา
...แต่ไม่มีใครสนใจ Y__Y...
"มาถึงแล้วเราจะเอายังไงต่อดีล่ะเพ่คริส" หลอดถาม
"อ๋อ ตามหลักสูตรเกมภาษารุ่นหงำเหงือกแบบซุยเนี่ยเราต้องวิ่งไปหาข้อมูลจากnpcก่อนเป็นอันดับแรก"
"แล้วถ้าเป็นเกมภาษารุ่นใหม่ล่าสุดล่ะ?"
"ถ้าเป็นเกมรุ่นใหม่เดินเข้ามาในเมืองก็ตัดเข้าคัตซีนแล้วไม่ต้องวิ่งหาให้เมื่อยหรอก เดี๋ยวเล่นไม่จบแล้วcg20ล้านที่อุตส่าห์ทำจะไม่มีใครดู"
ดังนั้นหลอดจึงลองถามพวก npc ที่อยู่แถวนี้ดู
ชาวบ้าน A : "รู้ไหมว่าโทโท่นับถืออิสลามเลยไม่มีหมู ลูก้ามาหาหมูฆ่าไม่ได้มันเลยไล่ฆ่าพวกเราแทน แย่จริงๆเลย..."
ชาวบ้าน B : "โทโท่ยังคงเหลือแต่ซากเหมือนเดิม เฮ้อ...มหาดไทของไฮแลนด์นี่แย่จริงๆหมกเม็ดงบประมาณเหมือนกระทรวงมหาดเทยเลย แล้วเมื่อไหร่แฟลตดินแดงจะสร้างเสร็จนะ"
ฮันน่า : "ลูก้าเผาเก้าอี้ไปหมด ข้าเลยต้องเดินไปเดินมาอยู่เนี่ยอยากได้เราเป็นพวกไหม? ข้าเมื่อยขาจะแย่อยู่แล้วขอไปพักอยู่ในฐานเจ้าหน่อย..." <<< 8ปีผ่านไปบทพูดฮันน่าก็ฟังดูพัฒนาลง เหมือนความสามารถของหล่อนไม่มีผิด
มูคูมูคู "มู คู มู คู" <<<แต่งมาทำไม?ไร้ประโยชน์จิ๊บหาย
"ว้อยไม่ได้ความเลย npcเกมนี้มันไร้สาระจริงๆใส่มาให้รกเมืองชัดๆ หัดเลียนแบบไฟนอลซะบ้างนะมีบอกเล่าความเป็นมาของเมืองด้วย" โป๊ก...หลอดโดนซึคาสะเอากะทะตบกะบาลไปหนึ่งฉาด
"ถ้างั้นเราไปสำรวจถ้ำที่ลิงกับหล่อได้ตราไปกันคนละครึ่งซีกดีไหม" ซาซาไรเสนอไอเดียออกมา
"ดีมากเลยครับเพ่ แต่เพ่ซาซาไรน่าจะคิดออกให้มันเร็วกว่านี้หน่อยนะปล่อยให้เสียเวลาหาข้อมูลกับnpcโง่ๆอยู่ตั้งนาน"
"นั่นสิซาซ่าแง้วว +w+"
"น้องรองเจ้าทำให้พี่ผิดหวังยิ่งนัก"
"ช่ายๆเพ่เดวีว่านี่แย่จังเลยนะก๊าาาบ"
"กุพูดให้พวกเมิงฟังตั้งกะสองย่อหน้าที่แล้วโน่นว้อยยย!! แล้วกะอีแค่บอกช้าแค่เนี้ยจะเป็นจะตายห่ะกันขนาดนี้เชียวเรอะ" ซาซาไรชกต้นไม้ระบายอารมณ์ร้องไห้กระซิกๆ
ทุกคนปลอบใจซาซ่าด้วยซูกัสหนึ่งเม็ด(นี่ความโศกเศร้าของตูมีค่าแค่ซูกัลเมล็ดนึงเท่านั้นหรือเนี่ย...ซาซาไรน้ำตาไหลพราก T_T)แล้วก็เดินทางเข้าไปในถ้ำที่ผนึกตราดาบดำและโล่แสง
--Shiryu 12:25, 12 มกราคม 2008 (ICT)
หลอดยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะได้ถือครองรูนแห่งการเริ่มต้นสมใจหลังถูกคนแต่งบังคับใช้ดาบสองมือของลาซโลมั่งหละ รูนขององค์ชายมั่งหละ ทุกคนเดินเข้าไปในถ้ำเรื่อยๆก็พบพิลิก้าโผล่มาเฉยเลย
"ระวังด้วยนะ ในนี้นู๋เลี้ยงลุงจรจัดไว้สองคน...."
หลอดเริ่มหวนระลึกถึงเควสต์ตรรกะบัดซบที่โคนาเม้งมันชอบยัดเข้ามาที่เขาผ่านๆมา
"แต่ก่อนเก็บแมวจรจัดมาเลี้ยง พอมันตายไปนู๋ร้องไห้สามวันสามคืนจนเกิดคลื่นซึนามิ ปาป๊ารำคาญเลยบอกว่าห้ามเก็บแมวมาเลี้ยงอีก หลังๆนู๋เลยเก็บพวกลุงจรจัดมาแอบเลี้ยงไว้ในถ้ำแทน ^_^"
"น้องหลอดคิดว่าหนนี้เราจะต้องสู้กับยัย NPC ประสาทไม่สมประกอบคนนี้หรือเปล่า?" ซาซาไรถาม
"ผมอยากตียัยนี่ให้หัวแตกตั้งแต่ตอนเก็บลุงโจวี่มาเลี้ยงแล้วหละ แต่ประสบการณ์การต่อสู้กับ NPC ของผมเลวร้ายนัก อย่าพยายามสู้กับพวกมันเลยพี่ซาซาไร" หลอดเล่าเรื่องทากิฟุเซะให้ฟัง ทำเอาซาซาไรเกิดอาการผดผื่นคันต้องเอายาหม่องตราโป๊ยเซียนมาทาถูทาถู ทางด้านพิลิก้าก็พร่ำเนื้อเรื่องไม่หยุด เนื้อเรื่องห่วยแล้วยังบังคับให้อ่านเยอะอีก
"มีลุงอยู่สองคนถูกคำสาปของรูนแห่งการเริ่มต้นทำให้ต้องทะเลาะกันตลอด นู๋เลยจับแยกไปขังไว้ในรู ลุงคนที่ถือโล่อยู่รูซ้าย ลุงคนที่ถือดาบอยู่รูขวา พอถูกจับแยกลุงทั้งสองก็ตะโกนหากันทั้งวันทั้งคืน....."
ภาพแฟลชแบ็คเก็นคาคุและฮันตะโกนหากัน "ฮัน ท่านยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม?"
"เก็นคาคุ! ข้าได้ยินเสียงท่านทางด้านนั้น!"
"ข้าก็ได้ยินท่านชัดเจนเลย คอยเดี๋ยวนะ ข้าจะขุดกำแพงไปหาท่านเดี๋ยวนี้แหละ"
"ทางข้าเองก็กำลังขุดอยู่เหมือนกัน"
.......
"แล้วลุงทั้งสองก็ขุดไปขุดมา ตามเสียงของอีกฝ่ายที่ได้ยิน เสียงในถ้ำสะท้อนไปมาจนลุงๆพากันหลงทาง ลุงเก็นคาคุขุดไปโผล่ทินโท ส่วนลุงฮันขุดไปออกเหมืองลิกไนต์ลำปาง พอทั้งคู่รู้ว่าไม่ได้พบกันก็เสียใจมากจนตรอมใจตาย"
พิลิก้าพยายามเล่าให้ฟังดูเศร้า แต่เนื้อเรื่องบัดซบเกินทานทนจนพวกหลอดต้องตีลังกาฟัง
"แต่วิญญาณทั้งสองก็กลับมาพบกัน ณ ที่แห่งนี้เหมือนเดิม พวกเขาต่างรอที่จะสืบทอดรูนโล่และดาบให้คนรุ่นหลังเป็นตัวแทนตบตีกันแทนพวกเขาต่อไป"
หลอดตีลังกากลับมาที่เดิม "ติ้วๆๆๆ แว้บ! เข้าเรื่องซะที... งั้นผมจะเข้าไปเจรจากับวิญญาณลุงทั้งสองเอง ผมเอาดาบ เพ่โว่เอาโล่ไปแล้วกันนะ ผมชอบรูนดาบมากกว่า" แถมตอบสมเป็นริโอวสุดๆเหมือนในกระทู้ตัวเองเด๊ะ
"สตอป! เกมส์นี้มันเปิดโอกาสให้เลือกที่ไหนล่ะยะคะลุงหลอด ลุงต้องเข้ารูซ้ายไปทำภารกิจของลุงเก็นคาคุค่ะ ส่วนอีกคนเข้ารูขวาไปทำภารกิจของฮัน ต้องผ่านการทดสอบทั้งคู่ถึงจะจบสิ้นเควสต์การปลดผนึกรูนอันนี้" หลอดเริ่มเห็นเค้าความยุ่งยาก แต่ก็จำใจเข้ารูซ้ายไป ซาซาไรแอบเดินเข้าไปในรูขวาแบบจืดจางๆ ส่วนคนที่เหลือไม่มีบท ไม่รู้จะมาทำไม
ทางด้านหลอดเดินมาได้สักพัก......ก็พบซาซาไรเพราะรูมันเชื่อมกันนี่เอง (อ้าว เวร) "น้องหลอด ข้าจากเจ้าไปสามนาทีนั้นยาวนานเหมือนเดินอยู่ลำพังนับแรมปีทีเดียว"
"ใครพูดกับกุวะ? ไม่เห็นมีใครเลยนี่?!" หลอดโดนกระทืบ.... ซาซาไรชี้ให้หลอดดูวิญญาณฮันและเก็นคาคุกำลังต่อสู้.....เล่นอีแก่กินน้ำกันอยู่
ขณะนี้ฮันเหลือไพ่ใบเดียว ....จับขึ้นมาแล้ว!! ......ได้อีแก่
ตาเก็นคาคุจับบ้าง!! ......ได้อีกแก่
ฮันจับอีกรอบ!! ......ได้อีกแก่
"ร....หรือว่านี่คือคำสาปของรูนที่ทำให้ทั้งสองต้องต่อสู้กันไม่มีวันจบสิ้นนะ ทำไมมันถึงเศร้าเช่นนี้!"
"ข้าว่าฝีมือเล่นไพ่ของพวกมันบัดซบทั้งคู่มากกว่า"
"ยินดีต้อนรับท่านผู้สืบทอดทั้งสอง ......พวกเจ้าเตรียมใจที่จะรับสืบทอดชะตากรรมที่จะต้องสู้กันไม่จบไม่สิ้นนี้แล้วใช่ไหม?"
หลอดพยักหน้าตามบท นึกๆดูแล้วถ้าตอบว่าไม่เอาก็น่าสงสารพวกลุงๆน่าดู
"เช่นนั้นก็ขอทดสอบหน่อย....ช่วยทำให้เกมส์อีแก่นี้จบลงที แล้วการต่อสู้ของสองเราก็จะสิ้นสุดลง....." เก็นคาคุเอ่ยปากบอกเควสต์ให้หลอดทำ ทำเอาหลอดตกใจว่าทำไมไอ้คนนี้มันแต่งได้ไม่น่าแต่งต่อขนาดนี้ แต่เขาก็จำใจต้องทำให้เกมส์อีแก่ยุติลง ว่าแล้วหลอดก็ตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง....
--FLOW 03:19, 13 มกราคม 2008 (ICT)
หลอดโทรเรียก 191 แจ้งตำรวจมาจับพวกมันสองคน....
"เฮ้ย ไอ้เด็กบ้าเล่นอีแก่กินน้ำเฟ้ยไม่ได้เล่นไพ่ป๊อก!" เก็นคาคุกับฮานโวย
แต่สายไปแล้ว...ตำรวจบุกเข้ามาจับอย่างสายฟ้าแลบ เก็นคาคุอาศัยที่เคยดูคดีเด็ดมาเยอะเลยมุดลงไปซ่อนอยู่ในตุ่มรอดมาได้หวุดหวิด แต่ฮานที่มีไพ่อีแก่อยู่ในมือทำให้กลายเป็นอีแก่หนีไม่ทัน(ไม่เกี่ยวกันเลย)โดนตำรวจรวบไปสน.มิวส์
"บัดซบ...เรื่องราวช่างบัดซบยิ่งนัก" ซาซาไรยืนดูอยู่เงียบๆอย่างจืดจาง
"ไอ้เด็กเปรตเล่นบ้าอะไรของแก!" พอตำรวจไปเก็นคาคุก็โผล่หัวขึ้นมาจากตุ่ม
"ก็บอกให้ผมทำให้เลิกเล่นไพ่กันไม่ใช่เหรอวันนี้วันเด็กผมเลยทำตัวเป็นเด็กดีไงล่ะคร้าบ อย่าลืมปั๊มตราเด็กดีให้ผมด้วยนะคับเดี๋ยวต่อประเทศเทยจะใช้ระบบคะแนนความดีเอนทรานซ์" หลอดเกาหัวด้วยความเขิล...แต่ก็โดนเก็นคาคุเอาตุ่มทุ่มใส่หัว
"จบกัน...ความปราถนาสุดท้ายของข้า" เก็นคาคุกระอักเลือดล้มลง
"พวกข้าสองคนแก่มากแล้ว...ในอดีตพวกเราสองคนเป็นศัตรูกันแต่ในขณะเดียวกันก็เป็นสหายด้วย ข้ากับมันชอบหนีเมียเอาแม่โขงมานั่งกินปรับทุกข์ด้วยกันบ่อยๆชีวิตทหารมันช่างน่าเศร้ายิ่งนัก ปัฎวัติแล้วยังต้องกลัวโดนปัฎิวัติซ้อน อุดมการ์ณที่เคยโม้ให้ประชาชนฟังยังไม่เคยทำให้เป็นจริงได้ซักที เฮ้อ...โลกนี้มันไม่ง่ายเลยจริงๆ" เก็นคาคุบ่นตามประสาคนแก่ใกล้สิ้นลมเพราะโรคชราและพิษสุราเรื้อรัง
หลอดขี้เกียจฟังคนแก่พูดเพ้อเจ้อหยิบกีต้าร์ซาซาไรมาฟาดท้องเก็นคาคุเปรี้ยงเข้าให้
"แห่งกๆ... นี่เป็นคำขอ(เควส)ครั้งสุดท้ายของข้ากับฮาน พวกเราเคยประลองฝีมือกันตัวต่อตัวในอดีตแต่ดาเรดผู้นำฝั่งข้ามันเล่นไม่ซื่อเอายาพิษทาไว้ที่ดาบ ข้าจึงเก็บดาบเข้าฝักและไม่ยอมสู้กับหมอนั่น ทุกอย่างยังคาใจข้ากับมันมาตลอดหลายสิบปี นักรบก็เป็นแบบนี้เหมือนกันหมดอยากรู้ว่าใครเหนือกว่าใคร"
"โอ้เรื่องเป็นเช่นนี้เองหรือนี่ ลุงนี่ยอดคนจริงๆเลยข้าไม่เคยรู้มาก่อนเลยแม้กับศัตรูท่านก็ยังมีคุณธรรมน้ำใจให้" หลอดฟังแล้วน้ำตาไหลด้วยความซาบซึ้งเพราะตอนเล่นซุยสองมันไม่ได้อ่านtextเลย ปั๊มปุ่มกากบาทข้ามบทสนทนาลูกเดียว...
"อ๋อ เปล่าหรอกที่ดาบมันมียาพิษใช่ป่ะ...ข้ากลัวดาบมันบาดมือตัวเองตายก็เลยไม่กล้าชักออกมาฟัน" ความจริงช่างบัดซบยิ่งนักฟังจบซาซาไรก็เอากีต้าร์ฟาดเก็นคาคุซ้ำอีกรอบ แล้วกลับไปเผาแผ่นซุยสองที่บ้านจนหมด
"ข้าอยากประลองกับหมอนั่นสักครั้ง แต่ตอนนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้ว...เจ้าช่วยเป็นตัวแทนของข้าที" เก็นคาคุสิ้นลมไปด้วยโรคชรา(อันที่จริงช้ำในตายเพราะโดนกีต้าร์ฟาด)
จากนั้นร่างของเก็นคาคุก็กลายเป็นตราโล่แห่งแสงเข้าไปสถิตย์อยู่ในมือหลอด (ตอนนี้หลอดย้อนเวลากลับมา เลยยังไม่ได้ถือครองตราแห่งการเริ่มต้น)
"อ้าวซวยเลย ฮานโดนตำรวจหิ้วไปแล้วด้วย" แล้วจะทำไงดีล่ะเนี่ยเพ่ซาซาไร
"อืม...ก่อนอื่นต้องขอบใจเจ้ามากสหายหลอดที่ยังเห็นข้าแล้วมาปรึกษา แต่ข้าเองก็โนไอเดียเหมือนกันเราออกไปถามพวกข้างนอกกันก่อนดีกว่า"
เมื่อทราบภารกิจใหม่แล้วทั้งคู่ก็กลับออกมาหน้าถ้ำ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้พวกคริสฟัง
--FLOW 04:14, 13 มกราคม 2008 (ICT)
หลังจากคริสได้ฟังแล้วก็พูดขึ้นมาว่า...
"ตอนนี้มีทางเดียวเท่านั้นคือไปหาฮานและทำให้บุญคุณความแค้นของตาแก่สองตัวนี่สิ้นสุดลงซักที"
"งั้นพวกเราไปมิวส์กันเหอะ ไปขอร้องผู้ว่าไอซี่หล่อนคงรับฟัง"
ดังนั้นปาร์ตี้เกือบสิบชีวิตก็กระเตงไปจนถึงมิวส์ เข้าไปที่ทำการผู้ว่าเข้าพบกับผู้ว่าไอซี่และเล่าเรื่องราวให้เธอฟัง
"ข้าเข้าใจแล้ว เรื่องนี้เกี่ยวข้องถึงชะตากรรมของโลกนี้ ข้าย่อมต้องร่วมมือด้วยแน่นอนแต่..." ไอซี่เริ่มตั้งเงื่อนไข
"อันตัวเรานั้นบทก็หายไปนาน หลังจากพวกโจรสลัดจากไปก็ต้องมานั่งทำงานหนักอยู่ในที่ว่าการทำงานมันทุกวันตั้งแต่แปดโมงเช้าหลังเคารพธงชาติยันสามทุ่มรถเมล์เที่ยวสุดท้าย ตั้งแต่เรียนจบมายังไม่เคยได้ออกไปเที่ยวข้างนอกเลย อย่างน้อยเราก็อยากกินอะไรอร่อยๆสักหน่อยให้อารมณ์ดีแล้วจะยอมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ปล่อยตัวฮานออกมาให้" ไอซี่ปล่อยเควสออกมาซึ่งสุดแสนจะเอาแต่ใจตัวเองสุดๆ
...หลอดเงียบไปสิบวิแล้วกลับไปซุบซิบกับทุกคน
"นี่ๆผมว่ามันดูยุ่งยากจัง ปู่ฮานโดนจับเพราะแค่เล่นไพ่เองผมว่าเลิกยุ่งกับเจ๊ไอซี่แล้วเอาเงินไปประกันตัวออกมาเองน่าจะเร็วกว่า" หงึกๆ(ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย)
"โฮะๆ เรารู้นะว่าพวกเจ้าคิดอะไรอยู่...แต่คนที่เซ็นอนุญาตได้มีแต่เราคนเดียวเท่านั้นพวกเจ้าอย่าหวังเลยว่าจะเบี้ยวคำขอของผู้ว่าเลอโฉมคนนี้ได้"
"ยัยนี่เอาแต่ใจจริงๆวุ้ย ยังกับสการ์เล็ทมูนคนที่สองยังไงยังงั้น"
"งั้นแม่นางไอซี่อยากกินอะไรหรือครับ เรามียอดกุ๊กจากองค์กรแบล็คดราก้อนถึงสี่คนอาหารสี่ตำรับให้ท่านเลือกสรร" ซาซาไรถาม
"เราอยากกินอาหารอินตะระเดียตำรับมหาราจา" ไอซี่ตอบพร้อมประกบมือแล้วเลื่อนหัวไปมา
คริส อาเคริ ซึคาสะ ซาก้าจ้องหน้ากันแล้วก็เหงื่อตก "ใครจะไปทำเป็นฟะของแบบนั้น!!"
งั้นเอาอะไรก็ได้ที่เป็นอาหารอินเดีย!
"ได้เลยงั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราสี่จตุรเทพเองฮ่าฮ่าๆๆ" คริสพูดซุยเหมือนเดิมที่จริงทำอาหารอินเดียไม่เป็นซักกะผีก
"ของง่ายๆอย่างงี้ไม่ต้องถึงมือข้าหรอก งั้นเริ่มจากเจ้าก่อนซาก้า" คริสเลยหาทางเอาส่งคนอื่นไปทำแทน
ซาก้าจึงเอาถั่วแขกส.ขอนแก่นเทใส่จานเสริฟ์ทันที ...สมกับเป็นราชาอาหารสำเร็จรูปจริงๆ
"ไม่ผ่าน! คิดเหรอว่าข้าเป็นคนมักง่าย" ไอซี่เอายันต์ไฟปาใส่ซาก้าเกรียมเป็นเถ้าถ่าน
"มิ๊ววว งั้นต่อไปเราเอง =w=" ซึคาสะทำโรตีสายไหมสูตรอยุธยามาเสริฟ์
"นี่ก็ใช้ไม่ได้ ไอ้อาหารงานวัดแบบนี้เรียกว่าอาหารอินเดียซะที่ไหน" ซึคาสะโดนยันต์ไฟฟ้าช๊อตเดี้ยงตามซาก้าไปอีกคน
"พวกเจ้าสองคนนี่ใช้ไม่ได้เลยนะ ไม่เคยกินร้านอาหารแขกเหรอไงกันถึงทำของแบบนั้นออกมาได้" อาเคริขอตัวไปทำอาหารบ้าง
"แต๊นคราวนี้แหละไม่พลาดแน่ข้าวหมกไก่ใส่เครื่องเทศ80ชนิด" อาเคริทำข้าวหมกไก่มาแต่เนื่องจากแถวนี้ไม่มีไก่เลยเอายาโนทัยมาใช้แทน
"อร่อยก็จริงอยู่... แต่อาหารอินเดียบ้านไหนใครเขาใส่เป็ดกันยะอินเดียมีเป็ดที่ไหน!" อาเคริเจอยันต์ลมพัดปลิวออกไปนอกจวนผู้ว่า
จตุรเทพทั้งสามพ่ายแพ้ไปอย่างรวดเร็ว ความหวังทั้งหมดจึงตกมาอยู่ที่คริส...
"ชิบหายแล้วตูอาหารอินเดียมันทำยังไงเนี่ย เคยกินแค่ถั่วแขกโรตีแล้วก็ข้าวหมกไก่แต่ไอ้สามตัวก่อนหน้านั้นก็ดันแย่งไอเดียตูไปหมด" คริสเครียดจังผมร่วงอีกแล้ว...
"แกงไงเพ่แกงกะหรี่ไง" หลอดเสนอไอเดียขึ้นมา
"ข้าเคยกินแต่แกงส้มกับเขียวหวานไก่" คริสตอบ
"เฮ้ยไอ้จีนีไอเอ็งมีหนังสือทำอาหารที่เป็นแกงกะหรี่บ้างเปล่าฟะ" คริสต้องหันไปหาที่พึ่งสุดท้ายแล้วตอนนี้
"ก็พอมีอยู่คร้าบเพ่ผมมีการ์ตูนเรื่องสูตรฮิตเมนูฮอตของNEDอยู่...น่าจะช่วยได้" จีนีไอยื่นหนังสือให้คริสไปหมดทั้ง8เล่ม
คริสรับหนังสือมาแล้วรีบเปิดอ่านทันที.....ปรากฎว่าทั้งเรื่องมีแต่เซ็นเซ่อเต็มไปหมดอ่านไม่รู้เรื่องเลยซักนิด เชี่ยเอ๊ย...สามสิบห้าบาทซื้อมาทำห่ะอะไรฟะ
"หมดกันความหวังสุดท้ายแล้วข้าจะทำยังไงดีเนี่ย ขืนเป็นแบบนี้กลุ่มมังกรดำของข้าก็เสียชื่อหมดน่ะเซ่"
--Shiryu 09:17, 13 มกราคม 2008 (ICT)
"ท่านคริส ท่านมีเบอร์โทรสการ์เล็ตมูนอยู่นี่ เรียกแม่นางมาช่วยสิ!" ซาซาไรออกไอเดียพลางหยิบโนเกีย 3310 ยื่นให้คริส
"เอานังนั่นมาจะช่วยตูทำกับข้าวได้ไงฟะ?"
"ไม่ได้ช่วยทำกับข้าวสิท่าน ข้าเรียกมาเพื่อให้นางมาสู้กับไอซี่ต่างหาก" (เฮ้ยๆ)
"ไอเดียดีทีเดียวหละท่าน สมแล้วที่เป็นลูกน้องข้า" ตอนนี้ทุกคนคงทราบกันดีว่าซาซาไรอยู่กับคริสนานเกินไป ทางด้านไอซี่มัวแต่เต้นระบำมหาภารตะเลยไม่ได้ฟังที่ถูกกลุ่มคนชั่วหมายปองชีวิต หลังคริสโทรเสร็จก็มีเด็กเดินเอกสารวิ่งมา..... ชีริวนี่เอง "ขออภัย แพชใหม่ยังทำหน้าสการ์เล็ตมูนตัวใหม่ไม่เสร็จน่ะ ถ้าเรียกออกมาตอนนี้จมูกจะอยู่บนหน้าผาก เอาไหม?"
"ม่ายยยยยยยยยยยยย~!"
หลังฟังคำตอบชีริวก็วิ่งกลับไป (มันว่างนักรึไงนะ?)
"งั้นเห็นทีจะต้องเปลี่ยนเป็นแผนสาม เจ้าเบ๊! เอาห้องกาลเวลามา!!"
"หนนี้ท่านจะฝึกทำอาหารอินเดียงั้นรึ?"
"ถูกต้องแล้ว ข้าจะไปพาดัลซิมมาจากสตรีทไฟเตอร์ ถ้าได้มาสอนข้าทำต้องได้สุดยอดอาหารอินเดียที่ไอซี่รับประทานลงแน่ๆ" แล้วดัลซิมมันทำกับข้าวเป็นเรอะ?
"ท่านคริส หนก่อนเรามีเลิฟชมพูถึงสามารถบินข้ามเรื่องไปเอาตัวแม่นางโมนิก้ามาได้ แต่หนนี้เราไม่มีห่ะไรเลยนอกจากเป็ดกับหม้อหนึ่งใบนะท่าน" ซาซาไรพูดดับความหวังวูบ "แต่อย่าห่วงไปเลย ปล่อยข้าลองทำแกงสูตรอินเดียดูไหม? ตอนเด็กๆข้าเคยทำแกงกลิ่นหอมจนหมาข้างบ้านขาดใจตาย"
"ขืนทำแบบนั้นข้าก็โดนข้อหาจงใจวางยาฆ่าผู้ว่าเพิ่มอีกกระทงสิฟะ! เป็นไงเป็นกัน! ในฐานะอัจฉริยะแห่งวงการอาหารข้าจะพัฒนาอาหารอินเดียขึ้นมาแบบไม่ต้องมีความรู้สักนิด เฮ้ย! เจ้าจีนี่ แกทำกับข้าวกินเองบ่อยใช่มะ? หุงข้าวให้หน่อยสิ ข้าหุงไม่เป็น"
ไอ้ จินไค มัน หุงข้าว ไม่ เป็น ต้อง ให้ เด็ก เวร สอน หุง ! (แบ็คกราวน์สายฟ้าฟาดลงกบาลซาซาไร)
ระหว่างจีนีไอกำลังต้มฟืนเป่าลมปู้ดๆ คริสก็วิ่งออกไปหาวัตถุดิบข้างนอก ห้านาทีต่อมาก็กลับมาที่เดิม "ฮ่า! วันนี้ข้าจะทำข้าวหมกแพะ โดยใช้สูตรข้าวหมกเป็ดที่แอบเหลือบดูอาเคริทำเมื่อครู่ข้าก็สามารถจำได้ขึ้นใจ (เรานี่มันหล่อไม่พอยังอัจฉริยะอีกด้วย อะฮื้ม~ อะฮื้ม~) แล้วเปลี่ยนวัตถุดิบจากเป็ดเป็นแพะ เราจะใช้ไอ้ปื๊ดของลูกเหลิมแทนยาโนทัย เท่านี้ก็เป็นอาหารอินเดียแน่นอน!" คริสพูดพลางหยิบปื๊ดออกมาจากถุงที่หอบมาด้วย (ไปเอามาจากไหนฟะ?) แล้วเมนูข้าวหมกปื๊ดก็สมบูรณ์ลงอย่างรวดเร็ว
