The Outlanders ep1
จาก SuikoFriendWiki, สารานุกรมฟรี
| Revision as of 06:35, 14 กุมภาพันธ์ 2008 Shiryu (พูดคุย | contribs) ← Previous diff |
Current revision Shiryu (พูดคุย | contribs) |
||
| Line 339: | Line 339: | ||
| ซุยโคแอสไลฟ์จัดคอร์สแนะนำตัวละครให้ตามรีเควสต์ของอุซโซ "วางใจข้าเถอะ ข้ารู้จักคนเยอะ แต่พวกมันไม่รู้จักข้าซักคน ฮ่าๆๆๆ" (ผลของการแอดmsnมั่วตั้ว) | ซุยโคแอสไลฟ์จัดคอร์สแนะนำตัวละครให้ตามรีเควสต์ของอุซโซ "วางใจข้าเถอะ ข้ารู้จักคนเยอะ แต่พวกมันไม่รู้จักข้าซักคน ฮ่าๆๆๆ" (ผลของการแอดmsnมั่วตั้ว) | ||
| - | "เริ่มจากสองสาวตระกูลโทโนะนั่นก่อนแล้วกัน ....คนพี่ที่สูงๆสวยๆนั่นคือ[[รูริ]] คนน้องผูกแกละนั่น[[รีเซ่]] พวกนี้เป็นนักล่าของรางวัลที่เข้ามากวาดไอเท็มจากเกมส์ออนไลน์มานับไม่ถ้วน รู้จักซุยโคเด็นหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆพลังการต่อสู้จัดอยู่ในระดับสุดยอด" | + | "เริ่มจากสองสาวตระกูลไฮวินด์นั่นก่อนแล้วกัน ....คนพี่ที่สูงๆสวยๆนั่นคือ[[รูริ]] คนน้องผูกแกละนั่น[[รีเซ่]] พวกนี้เป็นนักล่าของรางวัลที่เข้ามากวาดไอเท็มจากเกมส์ออนไลน์มานับไม่ถ้วน รู้จักซุยโคเด็นหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆพลังการต่อสู้จัดอยู่ในระดับสุดยอด" |
| "นั่นคนที่ขึ้นมาได้คนแรก ซูชิ ได้สมญา''เจ้าแห่งชั่วพริบตา''ด้วยความเร็วสูงสุดในทุกด้าน ทั้งปั๊ม 50 โพสต์ชั่วพริบตา รู้จักคนทั้งบอร์ดชั่วพริบตา เกนแรงค์พรีเมียร์สตาร์ชั่วพริบตา เด้งออกจากบอร์ดชั่วพริบตา (อันหลังนี่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นา)" | "นั่นคนที่ขึ้นมาได้คนแรก ซูชิ ได้สมญา''เจ้าแห่งชั่วพริบตา''ด้วยความเร็วสูงสุดในทุกด้าน ทั้งปั๊ม 50 โพสต์ชั่วพริบตา รู้จักคนทั้งบอร์ดชั่วพริบตา เกนแรงค์พรีเมียร์สตาร์ชั่วพริบตา เด้งออกจากบอร์ดชั่วพริบตา (อันหลังนี่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นา)" | ||
Current revision
--Shiryu 08:50, 29 มกราคม 2008 (ICT)
"ท่านซุยโคแอสไลฟ์! ท่านซุยโคแอสไลฟ์!...........
……ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ ประวัติศาสตร์มันกลับมาซ้ำรอยเดิมอีกแล้วรึนี่.... ถ้าท่านไม่เชื่อใจหมอนั่นขนาดนั้น เรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้
แต่อย่าห่วงเลย ข้าจะทำให้ท่านกลับมามีชีวิตขึ้นมาใหม่ หากมีท่าน ดาราทั้ง 108 ก็ยังคงอยู่ หากดารายังคงอยู่ เรื่องราวของซุยโคเด็นก็จะไม่มีวันจบสิ้นลง....."
ย้อนกลับไปช่วงเวลาก่อนซุยโคเด็นยูนิเวิร์สโอเพ่นเบต้า บนแผ่นดินรกร้าง ณ ดินแดนไร้นามหรือที่คนที่อื่นเรียกกันติดปากว่าแดนนอกตอนเหนือ เพราะเป็นโลกที่ถูกตัดขาดจากสารบบของซุยโคเด็นโดยสิ้นเชิง วันดีคืนดีจะส่งตัวละครล่ำๆถึกๆไปเดินเล่นในดูนาน หรือไม่ก็ส่งเท็นไคความนิยมต่ำๆลงไปเซ็คเซน หลังสงครามสิ้นสุดลงก็ไม่เหลืออะไรนอกจากป้าแก่ๆกำลังนั่งซักผ้า...
"สาดดด บทบรรยายทุนต่ำลอกแชปเตอร์หลอดมาเด๊ะๆ กุยังไม่แก่เว้ย!"
แว้บ! ตุ๊บ! ผู้เล่นใหม่ที่เพิ่งจะเข้ามาตกลงบนหัวป้าพอดี "โทษทีป้า อย่าห่วงเลยผมจะช่วยป้ากำจัดทหารทรราชย์เอง ขอให้ผมได้ใช้กาละมังนี้ต่อสู้เถอะนะ!" ผู้เล่นหน้าใหม่ทำตามคำแนะนำจากคู่มือเฉลยเกมส์ (เทคนิคการ gain rank ฮีโร่) อย่างละเอียดโดยไม่สนใจเนื้อเรื่อง แถมมาแย่งกาละมังซักผ้าไปอีก
"ตูไม่ใช่ NPC ว้อยยยย! ไม่ใช่ป้าด้วย~!! คว่ำโต๊ะ!!" ซึคาสะ เอากาละมังซัดผู้เล่นหน้าใหม่กระเด็นออกนอกโลกไป
"โหวกเหวกอะไรอีกแล้วเนี่ย? มีผู้เล่นใหม่มาตกเอาตรงนี้อีกแล้วเรอะ?" ซุยโคแอสไลฟ์มุดออกมาจากเต็นท์ "ทำไมเขาไม่เซ็ตที่เกิดให้เป็นเรื่องเป็นราวซะทีนะ เลเวลต่ำๆมาตกเอาตรงนี้เดี๋ยวก็โดนพวกฮาร์ปี้คาบไปแด๊กหรอก"
"ถ้าเม้งได้เป็น GM ก็เซ็ตเรื่องนั้นด้วยแล้วกัน" ซึคาสะโยนกระดาษลิสต์รายการรีเควสต์ commod box (คู่แข่งคอมเมนท์บ็อกซ์ เอาไว้ยื่นรีเควสต์ถึงมด แต่ขออะไรไม่เคยได้) ให้เม้ง
"ยังไงที่สำคัญที่สุดก็คือต้องไม่ให้มีสงครามบ่อยแบบที่ผ่านๆมา ดูสิ เปิดมาแป๊บเดียวฆ่ากันตายหมดเกมส์อีกแล้ว" ซึคาสะยื่นข้อเสนอลงคอมมดบ๊อกซ์ แต่แพะก็เดินผ่านมากินเข้าไปทำให้มติตกไปอย่างน่าช้ำใจ TwT
"เดี๋ยวๆ ผมเพิ่งจะเข้ามาเองทำไมถึงจะดีดผมออกไปแล้วล่ะป้า?" เด็กหน้าใหม่เดินกลับมาอีกหน หลังจากที่ไปวนรอบโลกแข่งกับจตุคามมาสามรอบ
"มาทำไมป่านนี้? เกมส์มันเจ๊งไปแล้วย่ะ! ตอนนี้ท่านอายะ ประธานคนก่อนเขากำลังเปิดรับสมัครทีมงานใหม่ให้พวกที่ยังมีไฟเหลืออยู่เข้าไปทดสอบกัน" ซึคาสะอธิบาย "เราเลยตั้งใจจะหาความผิดพลาดของเกมส์เวอร์ชั่นเก่าก่อนสร้างโลกซุยโคยูนิเวิร์สขึ้นมาใหม่ คราวนี้มันจะเป็นโลกที่สวยงาม ปิ๊งๆ~" ซึคาสะทำตาเหมือนเจ้าหญิงพลางทำเสียงประกอบเพื่ออรรถรสของตนเองแบบไม่เกรงใจคนที่ฟังอยู่
"ถ้าเป็นข้าโลกของซุยก็จะยังคงเต็มไปด้วยสงครามอยู่ดี ถ้าโลกสงบสุขมันจะมีซุยหกออกมาให้ข้าเล่นไหมล่ะนั่น"
"ม่ายยย หนูไม่อยากสู้กับใคร =w= ทำเป็นเกมส์จีบเจ้าชายสิ"
"งั้นก็เข้าแข่งคัดเลือก GM ให้ชนะก็แล้วกัน ฮ่าๆๆ ฝีมือเจ้ายังอ่อนหัดกว่าข้าอยู่สามสิบขุม"
"เขาไม่ได้วัดฝีมือการต่อสู้อย่างเดียว เขาวัด 'สติปัญญา' ด้วยย่ะ!"
"นี่ท่านกำลังจะบอกว่าข้าโง่เขลาเบาปัญญาเช่นนั้นรึ?" ซุยโคแอสไลฟ์ทำหน้าหัวหอมลูบเครา
"หามิได้ดอกท่าน ข้าเพียงตำหนิว่าท่านไม่ฉลาดเท่านั้นเอง" ซึคาสะทำท่าลิงตีก้น
ก่อนบรรยากาศจะมาคุเด็กใหม่ก็ขัดจังหวะแนะนำตัว "อะแฮ่ม! ผมชื่ออุซโซครับ ชอบซุยมาก ใครอยากคุยเรื่องซุยแอดมาได้นะครับ ถ้าคุยเรื่อง SRW ได้ด้วยจะดีมากเลยครับ ^^//" อุซโซโดนไม้ตีหอมฟาดลงไปนอนทันที ....แต่ก็ฟื้นมาอีกรอบทำเอาซึคาสะต๊กกะจัย
"ร....หรือสกิลของเจ้านี่คือสกิล 'หน้าทน' ในตำนาน! ไม่เคยเห็นคนที่สามารถทนทั้งกาละมังทั้งไม้ตีหอมได้แบบนี้มาก่อน!!"
"ท่านก็กล่าวเกินไป หน้าทนนั้นเป็นความสามารถส่วนบุคคลของข้าต่างหาก ให้ผมลงคัดเลือก GM ด้วยซี ไหนๆก็เข้ามาแล้ว"
"เด็กใหม่เลเวลต๊อกต๋อยจะไปสู้ใครเขาได้ ฉันเลเวล 34" ซุยโคแอสไลฟ์อวดอย่างภาคภูมิใจ
"เราเลเวล 30 =w=//" ซึคาสะอวดอย่างภาคภูมิใจกว่า
"พ้ม 36 - -a" อุซโซ .....กลัวโดนหาว่าใช้โปรเลยรีบอธิบาย "แหะๆ พอดีตอนไปโคจรรอบโลกตะกี้แวะไปเคลียร์ภารกิจ เต้นไก่ย่างบนเวทีสนามหลวง ได้แรงค์ S เลยได้เพิ่ม 35 เลเวลน่ะครับ"
"อืม....พยายามตัดเควสต์โง่ๆออกให้หมด" ซุยโคแอสไลฟ์จดลิสต์เพิ่มลงคอมมดบ๊อกซ์ แล้วทุกคนก็ตกลงจะไปร่วมการทดสอบคัดเลือกเข้า GM ที่อินดีเพนเดนท์โฮม ศูนย์กลางของเอาท์แลนด์ในวันรุ่งขึ้นเพื่อไม่ให้เสียเวลาบรรยาย ทั้งสามได้ร่วมหลับนอน (/me โดนคนอ่านเอาเก้าอี้ฟาด) ทั้งสามเข้าไปนอนพักผ่อน โดยซุยโคแอสไลฟ์บริจาคที่หัวบันไดให้อุซโซนอนด้วยความเมตตา
พอตกกลางคืน อุซโซก็ออกหาผู้ชายกิน (ใช่ซะที่ไหนล่ะเพ่!) พอเดินสูดอากาศของเอาท์แลนด์ได้สักพักก็โดนชาวบ้านลากเข้าเต็นท์มา "อย่าข่มขืนผมเลยคร้าบบบ... ผมมีลูกมีเมียแล้วววว!" <<ปฏิกิริยาตอบสนองอัตโนมัติ
"ท่านอุซโซ เราได้ยินว่าท่านจะเข้าร่วมแข่งคัดเลือก GM งั้นรึ?" ตัวประกอบ A พูด
"เลเวลตั้ง 36 แบบนี้น่าจะเป็นความหวังได้นะ" ตัวประกอบ B พูด ซึ่งไอ้บทบรรยายแบบนี้ไม่รู้จะมีไปทำไม
"พยายามอย่าให้ซุยโคแอสไลฟ์ได้เป็น GM เด็ดขาดนะ" ตัวประกอบ C พูด สงสัยอยากเทียบชั้นฟิควอรุโซใช่ไหม
พอได้ยินแบบนั้นอุซโซก็สงสัยจนคิ้วขมวดเป็นรูปที่แขวนรองเท้า "เดี๋ยวๆ พวกท่านหมายความว่าไง?"
"เจ้านั่นรังแต่จะยัดเยียดสงครามเข้ามาในดินแดนนี้ทำเอาสมาชิกผีอย่างพวกเราตายหงส์ตายห่านมาชั่วนาตาปี"
"เพราะตัวเองมีสกิลอภิมหาโกงแบบนั้นเลยไม่มีวันสู้แพ้ใคร แล้วไหงต้องเอาสงครามมาให้เรารับเคราะห์อยู่เรื่อยล่ะ"
ตอนนี้ชักเริ่มมีเค้าปัญหาขึ้นมานิดๆ อุซโซที่ยังไม่รู้จักใครดีเท่าไหร่เลยไม่รู้จะพูดอะไร
"มิ้ว~ อย่ามาว่าเม้งนะ!" ซึคาสะลอยเข้ามาในบ้านคนอื่นแล้วปล่อยพายุหมุนบารันโจมตีหอบเอาส้มเช้งของคนอื่นกลับไปกิน
"ชิ! ซึคาสะ! เราคิดว่าเธอจะเข้าใจเราที่สุดซะอีก!" ตัวประกอบ .... (A หรือ B หรือ C ก็ช่างมันเหอะ) พูดขึ้น
"ขอโทษด้วยนะ แต่เราก็เข้าใจหมอนั่นดีเหมือนกัน" ซึคาสะเคี้ยวส้มตุ้ยๆก่อนเล่าความหลังให้อุซโซฟัง....
--Shiryu 09:35, 29 มกราคม 2008 (ICT)
"เหลือแต่ซากศพกับเศษอาวุธ... โลกแบบนี้ต่อให้สร้างมันขึ้นมาสักกี่ครั้งมันก็กลับไปเป็นแบบเดิมทุกครั้ง ถ้าอย่างนั้นอย่ามีมันซะเลยน่าจะดีกว่า" อายะกล่าวพลางมองสมรภูมิกลางเอาท์แลนด์ด้วยแววตาเลื่อนลอย แล้วหันไปพูดกับเด็กน้อยหนึ่งเดียวที่ยืนอยู่ท่ามกลางกองซากศพ "ไง! ยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอเจ้าหนู เลิกสนใจเกมส์แบบนี้แล้วออกไปข้างนอกด้วยกันเถอะนะ"
"ซุยโคเด็นเริ่มต้นขึ้นที่เอาท์แลนด์ และจบสิ้นลงที่ฮาร์โมเนีย" จู่ๆเด็กคนนั้นก็พูดเรื่องแปลกๆออกมาทำเอาอายะสงสัยว่าอ่านเว็บผจก.มากไปหรืออย่างไร? "ผมอ่านมาจาก OLD BOOK V.1 ที่นักพยากรณ์เครอัสกล่าวไว้จากคำบอกเล่าเสียงของท้องฟ้าและปฐพี เสียงของโล่แห่งแสงจากปฐพีบอกกับเขาว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะเริ่มต้นขึ้นที่เอาท์แลนด์ เสียงของดาบทมิฬจากฟากฟ้าตะโกนตอบกลับมาว่าแต่ทั้งหมดจะจบสิ้นลงที่ฮาร์โมเนีย ....นี่มันเพิ่งจะเริ่มต้นต่างหากล่ะ สงครามที่แท้จริงกำลังรอคอยพวกเราอยู่"
"ฮ่า... ฮ่า... ฮ่า... ฮ่า..." อายะหัวเราะอย่างเหน็ดเหนื่อย "ก็ช่างเรื่องของมิตินี้มันไปสิ ฉันเหนื่อยมากเกินไปแล้ว ฉันไม่มีพลังพอที่จะพาเรื่องราวไปถึงปลายทางได้หรอก"
"ให้ข้าเป็นแอดมินสิ" จู่ๆเด็กคนนั้นก็ยื่นข้อเสนอสิ้นคิดทำเอาอายะตาถลน
"ข้าจะรวมคนที่เก่งที่สุดในโลกจำนวนหนึ่งมาช่วยกันสร้างซุยโคยูนิเวิร์สแห่งนี้ขึ้นอีกครั้ง และสามารถดำเนินเรื่องราวของซุยโคเด็นตั้งแต่ต้นไปจนจบด้วย"
"หลังจากนั้นเสียงนั้นก็ก้องอยู่ในหูของท่านอายะมาตลอด" ซึคาสะเล่าต่อ "ไม่ว่าจะดังออกมาจากตู้เสื้อผ้า ดังออกมาตอนคุณอายะเข้าห้องน้ำ ดังออกมาจากถังขยะหน้าบ้าน ...เด็กคนนั้นเป็นสโตกเกอร์ตามหลอกหลอนกล่อมให้คุณอายะยกตำแหน่งแอดมินให้ และนั่นคือซุยโคแอสไลฟ์ไงล่ะ!! ทาดา~"
"เอ่อ....เป็นผมๆเรียกตำรวจมาจับแล้วนะ - -a" อุซโซฟังซึคาสะเล่านิทานเด็กไม่ดีจนจบก็ไม่รู้สึกประทับใจแต่อย่างใด
"แต่ยังไงเพราะหมอนั่นทีมงานเก่าเลยลองจัดการทดสอบหาผู้เหมาะสมขึ้นมาสืบทอดตำแหน่ง GM และแอดมินอีกครั้ง ก็เรียกได้ว่าถ้าไม่มีหมอนั่นโลกของซุยโคเด็นก็คงถูกทอดทิ้งหายไปอย่างสมบูรณ์แบบ แล้วตัวละครซุยอาจต้องไปโผล่ในเกมส์ทอยลูกเต๋าโง่ๆหลอกขายตัวละคร!" พอฟังซึคาสะพูดแบบนี้แล้วความประทับใจที่อุซโซมีต่อเม้งก็เพิ่มขึ้น 3 จุด
"แล้วสาววายก็จะไม่มีอะไรเล่น!!" พอฟังซึคาสะพูดแบบนี้แล้วความประทับใจที่อุซโซมีต่อซึคาสะก็ตกลง 8 จุด "ช่างเหอะ ว่าแต่ GM นี่เขารับกี่คนเหรอ? - -"
"สี่คน"
"งั้นเราสองคนพยายามแทรกเข้าไปช่วยหมอนั่นไม่ให้ออกนอกลู่นอกทางก็น่าจะพอแล้วนี่นา... แต่ก่อนอื่นต้องพยายามสอบให้ผ่านซะก่อนนะ"
"ท่านยังไม่เข้าใจ! ถ้าหมอนั่นได้เป็น GMละก็..." ก่อนที่ชาวบ้านจะพูดจบ อุซโซก็ปิดประตูเดินออกมาซะก่อน เพราะคำพูดของสมาชิกผีไม่มีความหมายนั่นเอง จำไว้นะ
"อย่าคิดว่าการทดสอบจะง่ายนา มีคนจากทั่วสารทิศคอยจับตามองตำแหน่ง GM ของเกมส์ใหม่นี่อยู่เหมือนกัน แล้วไหนยังมีพวกมือปืนรับจ้างอีก"
"มือปืนรับจ้าง?"
"พวกเลเวลกระฉูดเวอร์ที่คอยทำลายเกมส์เปิดใหม่ที่บริษัทคู่แข่งวานมา ไอ้พวกนั้นมันทำโอเพ่นเละไปหลายเกมส์แล้ว ซุยโคยูนิเวิร์สคงเป็นเป้าหมายต่อไป"
"ท่าทางลำบากน่าดู แล้วทำไมเธอถึงอยากเป็น GM ด้วยล่ะ?"
"เพราะสองปีก่อน ซุยโคแอสไลฟ์ระเบิดเพื่อนฉันทิ้งไปคนนึง" ซึคาสะยิ่งเล่าก็ยิ่งเปิดเผยความประหลาดของเนื้อเรื่องออกมาเรื่อยๆ "ฉันโกรธมาก เลยใช้ประตูมิติโยนมันลงไปกลางสนามรบแล้วยืนดูห่างๆ ดูหมอนั่นโดนทหารกระทืบตาย" ....ยิ่งเล่ายิ่งประหลาดจริงๆนั่นแหละ
"แต่มันก็รอดมาได้ แถมยังมองมาด้วยแววตาน่าขยะแขยงแล้วพูดว่า..."
"กลับไปกุจะตบให้กระโหลกบาน"
^
^
(ใส่กรอบไว้ทำไม?)
"สกิลของหมอนั่นมันเกินพลังที่ใครจะควบคุมได้ ไปไหนก็นำพามาแต่ความทุกข์ทน แต่นั่นคือสวรรค์ประทานที่มอบให้เฉพาะคนที่มีพลังพอจะบงการดารา ในฐานะที่อยู่กับเจ้านั่นมานานที่สุด คราวนี้ฉันจะช่วยเขา..."
อุซโซเริ่มสัมผัสได้ถึงบรรยากาศหนาวยะเยือกของเรื่องราวที่แม้เพิ่งจะเริ่มต้นแต่ก็ส่อแววหลอน ตอนแรกเขาคิดเพียงแค่ว่าอยากจะเข้ามาร่วมสนุกกับเกมส์ซุยโคเด็นที่เขาชื่นชอบ แต่หลังจากนี้ทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลงไปแบบที่ใครก็คาดไม่ถึง...
--Shiryu 07:50, 30 มกราคม 2008 (ICT)
วันรุ่งขึ้นทั้งสามก็เดินทางมาถึงเมืองศูนย์กลางของเอาท์แลนด์ที่ถูกเรียกว่าอินดีเพนเดนท์โฮม เอาท์แลนด์เป็นประเทศที่ไร้การปกครอง ต่างเมืองต่างอยู่ ไม่มีกฎหมายมีเพียงกฎประจำเมืองที่แตกต่างกันออกไป อินดีเพนเดนท์โฮมนี้เป็นเหมือนเมืองที่คนจากต่างถิ่นมาตั้งรกรากติดต่อค้าขายหรือแวะกลางทางขณะสัญจรผ่านดินแดนรกร้างแห่งนี้มากกว่า ซึ่งพวกของอุซโซก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นมายังไงเพราะประเทศอื่นยังสร้างไม่เสร็จเลย ที่นี่เป็นแห่งเดียวในเอาท์แลนด์ที่ใหญ่โตพอที่จะเปิดเป็นสนามจัดการทดสอบคัดเลือก GM ได้
"ว่าแต่มันแข่งกันที่ไหนหว่า?" อุซโซพยายามส่องหาโดมใหญ่ๆพอที่จะจัดการแข่งขันแต่ก็ไม่พบอะไรนอกจากบ้านที่ดูเหมือนสร้างกองกันไว้สูงๆกับ NPC เดินพลุกพล่าน ลองไปเปิดบอร์ดซุยโคเฟรนด์เผื่อจัดในห้องมินิเกมส์ก็ไม่เจออะไรอีก
"เดี๋ยวพอกรรมการมาถึงแล้วก็รู้เองล่ะน่า" ซึคาสะพูดยังไม่ทันจบดีก็มีเกาะลอยฝ่าฝูงเมฆลงมา แล้วอายะก็ถือโทรโข่งประกาศ (ยังทำระบบตะโกนก้องฟ้าเท่ๆไม่เสร็จ)
"ยินดีต้อนรับผู้เข้าร่วมการคัดเลือก GM ทุกท่าน (กวาดตานับจำนวนคนที่ไม่ใช่ NPC 121..122......126 คน ...ใช่สิ! ซุยมันไม่ดัง อุบอิบๆ...)
ขอเริ่มการคัดเลือกรอบแรกแบบไม่ให้เปลืองโควต้าวิกิเพราะแชปเตอร์นี้ยาวเหมือนเซียวฮื่อยี้ แต่งตั้งแต่คนแต่งเรียนป.โทยันลูกชายเข้ามัธยมก็ยังไม่จบ (แช่งกันชัดๆ)
นี่คือเกาะแห่งการทดสอบ เราจะให้เฉพาะคนที่สามารถขึ้นมาบนเกาะนี้ก่อนตะวันตกดินได้จึงจะมีสิทธิ์เข้าแข่งรอบสอง ขอเริ่มการคัดเลือก ณ บัดแนว~"
"บัดโซ้บบบ~ เห็นตูเป็นแมวรึไงจะได้บินขึ้นไป~!!" อุซโซโวยวาย ว่าแต่แมวบ้านแกบินได้เรอะ?! หลังอายะประกาศจบไปไม่นานก็มีคนกระโดดทีเดียวขึ้นไปถึงบนเกาะ
"ซูชิผ่านคนแรก!"
"อย่ามัวโวยวายอยู่เลยน่า มีวิธีขึ้นไปบนนั้นตั้งเยอะ รีบๆหาทางเร็วเข้าเถอะ เขาไม่ได้วัดแค่ว่าบินได้ไม่ได้หรอก" ซึคาสะพยายามไล่จับอุซโซที่ลงไปดิ้นพราดๆ ปล่อยมันดิ้นไป เราตัดขึ้นไปดูพวกกรรมการกันดีกว่า
"ปีนี้คิดว่าจะมีคนผ่านรอบแรกได้กี่คนครับ?" บลิทซ์ หนึ่งในคณะกรรมการถามอายะ
"จากอัตราการสอบเข้ามหาลัยที่ตกลงเรื่อยๆของรร.เราแล้ว ปีหน้าเราจะต้องแจกเกรดให้มากกว่าเดิม!" อายะโดนเอาน้ำร้อนราดเตือนสติเลยตอบใหม่ "น่าจะเหยียบร้อยมั้ง วิธีขึ้นมามีตั้ง 372 วิธี"
"ว่าแต่ปีนี้ไม่เอารอบแรกเป็นสอบสัมภาษณ์แบบครั้งก่อนแล้วเหรอ?"
"ขี้เกียจซักไอ้พวกกากเดน รอพวกมีแววผ่านรอบแรกๆมาได้ก่อนถึงจะคุยด้วย" แล้วอายะก็เล่าถึงการสอบสัมภาษณ์เมื่อปีที่แล้ว...
"คิดว่ามีวิธีการปรับปรุงพัฒนาซุยโคยูนิเวิร์สกันยังไงบ้างจ๊ะ?" อายะถามยาโนเทย(นามสมมุติ)ผู้เข้าสัมภาษณ์ด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานเพื่อสร้างความประทับใจ
"ก่อนอื่นนะก๊าบบบ.. ต้องปรับแผงหน้าเอาเทเวศน์ลงคู่กับอองรีเพื่อเจาะด้านซ้ายที่อ่อนแอก๊าบ
"พูดอะไรของเมิงวะ?!" อายะเปลี่ยนโหมดเป็นเคนชิโร่ทันใด
"แล้วทุ่มซื้อเซนเตอร์ฮาลฟเก่งๆด้วยก๊าบบ ถ้าเปนสักสิบปีก่อนจ๊าบสตัมก็เจ๋งนะก๊าบ~"
"ย้าก!!!!" ยาโนเทยกระเด็นออกนอกห้องสัมภาษณ์ไป
"แล้วระบบไอเท็มคิดว่าควรปรับตรงไหนบ้างคะ?" อายะหันมาถามเอววันหน้า(นามสมมุติ)
"ให้ตีบวกไม้ให้สวิงเพิ่มขึ้นได้ด้วยน่าจะดีนะครับ"
"????"
"ชุดที่ให้เลือกเปลี่ยนน่าจะติดสกิลเพิ่มได้ด้วยนะครับ ทำไมใส่แว่นแล้วค่า SKL เพิ่มโค่ดห่วยเลย แบบนี้คนเขาจะรู้ไหมล่ะครับว่าสาวแว่นสุดยอด ...."
"......."
"ท...ที่นี่มันที่ไหนกัน?? กุเข้ามาผิดเกมส์นี่หว่า คิดว่าปังย่ามั้ยสาด!!"
...เอววันหน้าลอยขึ้นไปเสียบกับหลอดไฟในบัดดล
"ผมว่าเราควรแก้เรื่องกลไกของโลกแห่งดาบและโล่..." จู่ๆผู้เข้าแข่งมาดเข้มคนหนึ่งก็กล่าวขึ้นทำให้อายะหันกลับมาอย่างมีความหวัง
"การที่โลกจะต้องสิ้นสุดลงที่อนาคตสีเถ้ามันเป็นกำแพงทำให้เราไม่สามารถพัฒนาอนาคตที่หลากหลายออกมาได้ และโลกที่สร้างขึ้นมาก็จะต้องถูกทำลายอยู่ร่ำไป.."
"พูดอีกค่า พูดอีก ถูกใจมากค่า~" อายะเต้นลีดเดอร์เชียร์
"เพราะงั้นเราจะต้องจับหนุ่มหล่อๆมาปล่อยไว้ในชุมชนปิด แล้วเปิดบาร์เกย์เสรี เพื่อเปลี่ยนปลายทางของโลกแห่งนี้จากอนาคตสีเถ้า เป็นอนาคตสีม่วง!"
นาโนแตก(นามสมมุติ)โดนอายะจับโยนออกไปนอกหน้าต่าง
^
^
^
"ที่เล่ามาคงเข้าใจนะ" อายะมึนหัวกลับไปนอนต่อ
"ครับๆสัมภาษณ์ไว้รอบสุดท้ายดีแล้วครับ"
"อ่าฮ่า...คิดวิธีขึ้นไปได้แล้ว!" ซุยโคแอสไลฟ์เกิดไอเดียบางอย่างขึ้น แล้วก็หยิบไม้ตีหอมออกมา!!
....แต่ไม่รู้จะเอาออกมาทำไม เลยเอาไปเก็บแบบเดิม (กำ)
--FLOW 00:55, 31 มกราคม 2008 (ICT)
หลังจากเม้งโดนกระทืบเพราะเอาของกินมาใช้ทิ้งขว้างแล้วทุกคนก็ลองสำรวจดูรอบๆดูว่าชาวบ้านเขาทำอะไรกันบ้าง (จะลอกเขาน่ะแหละ)
"อึ้บ" มีทนายตัวนึงกอดถุงเงินใบใหญ่ไว้ อุซโซสงสัยเลยเข้าไปถาม "ท่านกำลังทำอะไรรึ?"
"555 ข้ากำลังกอดเงินบาทอยู่ รัฐบาลเทยชุดใหม่บอกว่าจะทำให้ค่าเงินลอยตัวขึ้น ข้าจะได้ลอยขึ้นไปถึงเกาะลอยฟ้าได้" นายบุปผาทนายปากหมาตอบ
"นี่มันยังหวังในรัฐบาลเทยอยู่อีกเรอะ อีโคเมกากำลังวิกฤต...ชาติหน้าเงินบาทเมิงคงลอยมั้งน่ะ" อุซโซเห็นว่าวิธีนี้ไม่เข้าท่าก็เดินดูคนอื่นต่อ
"เฮซ เฮซ เฮซ" มีคนลุงแก่ๆหน้าตาปัญญาอ่อนกำลังทำอะไรยุกยิกๆ อุซโซก็เข้าไปถามอีก
"ข้ากำลังทำเรือเหาะจากเครื่องกำเนิดไฟฟ้าตรีเอกานุภาพ พลังที่ไม่หมดสิ้นนี้จะพาข้าไปถึงดาวพลูโต" ด๊อกเตอร์เอกพานหันมาตอบพร้อมขอเงินร่วมวิจัย
อุซโซมองด้วยหางตาแล้วก็เดินจากไปเงียบๆ "ดวงอาทิตย์ยังมีพลังงานหมด แต่ไอ้ห่ะนี่จะสร้างสิ่งที่ไม่มีวันหมดพลังงาน... แม่งเทพจริงๆ"
แล้วอุซโซก็เดินต่อไปเรื่อยๆๆๆ เจอวิธีบินไร้สาระเต็มไปหมด เอาพัดลมมาผูกข้างหลังบ้าง เอาบั้งไฟมาผูกกับตัวบ้าง อุซโซเห็นแล้วกลุ้มใจท้ายสุดก็เดินกลับมาหาเม้งกับซือจังที่เดิม
"ว่าไงโซซัง ได้วิธีเหาะขึ้นไปดีๆบ้างป่ะมิ้ว"
"ใสเจียเสียใจ ข้าว่าเรามาหาวิธีกันเองเถอะ"
แล้วทั้งสามคนก็ช่วยกันระดมสมองคิดวิธีบินขึ้นข้างบนต่อไป...
--Shiryu 08:09, 1 กุมภาพันธ์ 2008 (ICT)
พอดูดีๆก็พบบล็อคผลุบโผล่แบบในเกมส์ร้อคแมน "เราใช้ไอ้นั่นขึ้นไปดีกว่า~!"
"ไม่! ข้าเล่นไอ้ตรงนี้ไม่เคยผ่านเลย ต้องใช้รัชเจ๊ตตลอด!" อุซโซอวดอย่างภาคภูมิใจ
มองไปอีกทีก็พบโกคูกำลังขี่เมฆสีทอง "ไปขอยืมมาใช้สิ!"
"ไม่! มันขึ้นได้เฉพาะคนดีเท่านั้น!" คราวนี้ซุยโคแอสไลฟ์กล่าวอย่างมั่นใจว่าตัวเองขึ้นไม่ไ่ด้แหงๆ
"อ๊ะ ไจ่ตาคุปต้า~" หันไปพบโดราเอม่อนกำลังควักคอปเตอร์ไม้ไผ่ออกมา "อันนี้ล่ะ ใช้ได้แหงๆ!"
"ม่าย~! เรากลัวความสูง =w=" คราวนี้ซึคาสะ.... "เฮ้ย เดี๋ยวๆ แบบนี้วิธีไหนก็ขึ้นไม่ได้นะเจ๊"
"ไม่เห็นต้องพุ่งขึ้นไปเลย ตัดมิติออกแล้วข้ามไปสิ" ซึคาสะโชว์ความสามารถสกิลออกมาให้ผู้ชมเห็นครั้งแรก "Eternal Gate ที่สามารถสร้างประตูมิติได้อย่างอิสระ ตาล้า~!"
"ฟังดูแล้วเหมือนจะเจ๋งโพดๆ เอาเลยซือจัง!"
"เอาละนะ แว้บ~" ซึคาสะหายไปโผล่ข้างบนทันที "เห็นมั้ยล่า~ \\^^//"
"เอ่อ...แล้วพวกเราสองคนล่ะฮะ - -a"
"............"
"................."
...แล้วเวลาก็ผ่านไปนานแสนนาน ผู้เข้าสอบคนอื่นผ่านคนแล้วคนเล่า
"มีคนเดินขึ้นมาเฉยๆด้วยฟ่ะเม้ง - -" อุซโซชี้ให้เม้งหันไปดูแบล็คเรนเดินกลับหัวกลางอากาศหน้าตาเฉย "ช้าๆหน่อยสิคะ พี่แบล็คเรน!" ไซเลนท์สาวชุดเมดตาสองสีวิ่งตามมาติดๆ
"รวมจักระไว้ที่ฝ่าเท้าแล้วจินตนาการภาพอากาศให้มีความหนาแน่นพอที่จะใช้เหยียบพยุงตัวขึ้นไปได้ แค่นี้ก็ยังไม่คล่องอีกเหรอ?"
"แหม ใครมันจะไปเทพแบบพี่ล่ะคะ? ฮิฮิ"
แล้วสองสาวก็เดินจากไป ปล่อยให้คนเห็นจิตตก
"มีคนขี่ลูกพลังข้ามขึ้นไปด้วยล่ะเม้ง - -" อุซโซชี้ให้เม้งหันไปดูรีเซ่เด็กสาวผูกแกละขี่ลูกพลังขึ้นไปกระแทกพื้นด้านบน
โครม!!
"ไอ้พี่บ้าโว้ย! ขว้างลูกพลังแม่นๆหน่อยไม่ได้รึไง?!" รีเซ่อมควันออกมาชี้ไม้กวาดด่า
รูริ สาวผมยาวเดินออกมาหน้าตาเฉยเมย "ทรงตัวไม่ไ่ด้เรื่องทิศมันก็เป๋หมดสิ ไปฝึกมาใหม่ซะ"
"พูดงี้มาสู้กันดีกว่า!!"
ผัวะ! ตุ้บๆๆๆ!! พลั่ก!! โชะ ดุ่ยดุ๊ย~! รีเซ่โดนอัดลงไปกองกับดิน
"มีคนขี่นกขึ้นไปด้วยหละเม้ง - -"
"มีคนปล่อยพลังอัดพื้นดันตัวเองพุ่งขึ้้นไปด้วยหละเม้ง - -"
"มีคนมุดเข้าไปในเงาไปโผล่ข้างบนด้วยหละเม้ง - -"
"มีคน..."
"เลิกสนชาวบ้านได้แล้ว! พวกเรารีบๆขึ้นไปให้ถึงซะทีเหอะ"
"แล้วทำไมมันช้างี้ล่ะนาย"
"ก็ยัยนั่นมันแรงน้อย..."
เม้งกับอุซโซเอาตัวผูกกับเชือกมะนิลาแล้วให้ซึคาสะที่อยู่ข้างบนเอารอกชักขึ้นไปอย่างสง่างาม.... ได้แต่หวังว่ารอบต่อๆไปมันจะผ่านพวกผู้เข้าแข่งเขี้ยวลากดินคนอื่นๆได้...
--Shiryu 08:43, 2 กุมภาพันธ์ 2008 (ICT)
ในที่สุดก็ผ่านรอบแรกกันมาได้ทั้งสามคน "อา ช่างยาวนานจริงๆแต่ก็จบลงอย่างสวยงามนะครับ ขอบคุณท่านผู้จัดที่จัดกิจกรรมดีๆให้เราร่วมสนุกกันนะครับ ^^" เม้งพูดคำติดปากทั้งที่มันไม่ได้ออกแรงซักกะติ๊ด ซึคาสะอยากจับเหวี่ยงลงไปที่เก่าแต่ขี้เกียจเอารอกชักมันขึ้นมาใหม่
"ว่าแต่ทำไมตะกี้ไม่เปิดประตูมิติกลับลงมาหาพวกเราแล้วขึ้นไปด้วยกันล่ะ?" อุซโซถามเผื่อรู้จุดอ่อนซึคาสะถ้าต้องสู้กันจะได้วางแผนฆ่าได้ง่ายขึ้น <<อย่ากล่าวหากันสิครับ ผมเป็นคนดีนะครับ (อุซโซ pm ท้วงมา)
"ประตูมิติเป็นสิ่งที่ควบคุมยาก มันเชื่อมโลกต่างๆเข้าไว้ด้วยกันและพลังของเรายังไม่พอที่จะคุมมันได้อย่างเต็มรูปแบบ ถ้าเปิดมันบ่อยๆละก็........." บรรยากาศความมืดเข้าปกคลุมขณะซึคาสะอธิบาย "......อาจมีเม้งตอนแก้ผ้าอยู่ในบ้านเดินออกมาก็ได้" ซึคาสะทำหน้าหลอนเต็มที่ ส่วนอุซโซนึกภาพตามแล้วหวาดกลัวจนน้ำลายหก
"ซือจัง! นั่นซือจังใช่ไหมน่ะ?"
พอหันไปตามเสียงก็พบคนบินลงมาหาทั้งสามที่จับกลุ่มคุยกันอยู่ "พี่บิ๊กนี่นา มาสอบเหมือนกันเหรอ?"
"ได้ข่าวว่าพวกเอาท์แลนด์ที่เหลือรอดมารวมตัวในงานนี้กันเยอะเลยคิดว่าน่าจะเจอซือจังด้วย ว่าแต่....ไอ้หมอนั่นยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ?" บิ๊กมองซุยโคแอสไลฟ์ด้วยหางตา
"ข้าก็ไม่คิดว่าขี้เท่ออย่างแกจะมาร่วมงานนี้ด้วย" ซุยโคแอสไลฟ์มองบิ๊กด้วยปลายจงอยหัวหอม (มันคือตรงไหน?) ดูท่าบรรยากาศจะมาคุอีกรอบ อุซโซเห็นดังนั้นก็เปิดเพลงเชียร์กีฬาแล้วเต้นตามทันที จึงโดนยันลงไปข้างทางอย่างไว ซุยโคแอสไลฟ์ชาร์จพลังเตรียมลงมือ...
"เรื่องมันก็ตั้งสองปีมาแล้วนะ! ซุยโคแอสไลฟ์ที่ชั่วร้ายคนนั้นตายไปกลางสนามรบแล้ว!" ซึคาสะพยายามเกลี้ยกล่อมบิ๊ก "ที่อยู่ตรงนี้น่ะ....เป็นแค่หัวหอมเท่านั้น!!"
ตูม!! (ไหนๆก็ชาร์จพลังไว้แล้วปายัยนี่แม่งเลย)
"โฮะๆๆ จะอัดผู้หญิงเหรอจ๊ะ ^o^" <<เขาอัดไปแล้วเจ๊
"ฮ่าๆๆ ตั้งแต่แกออกจากหมู่บ้านไปข้าก็ลืมแกไปเรียบร้อย ข้ามีรักใหม่แล้ว ชื่ออุซโซ!" ซุยโคแอสไลฟ์หยิบอุซโซมายื่นให้บิ๊กดู
"ดั๊นไม่ยอม!!" บิ๊กกัดผ้าเช็ดหน้า <<ตกลงพวกแกมีเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย? (ส่วนซึคาสะเดินออกไปทายาหม่องตราถ้วยทองแก้แผลลูกพลังตกใส่)
"เอ่อ....ขอแบบไม่รั่วสักห้านาที ไหนๆพวกนี้ส่วนใหญ่ก็เป็นชาวเอาท์แลนด์อยู่แล้วช่วยแนะนำคนเก่งๆให้หน่อยสิ เผื่อวางแผนรับมือพวกนั้นในรอบต่อไปได้"
ซุยโคแอสไลฟ์จัดคอร์สแนะนำตัวละครให้ตามรีเควสต์ของอุซโซ "วางใจข้าเถอะ ข้ารู้จักคนเยอะ แต่พวกมันไม่รู้จักข้าซักคน ฮ่าๆๆๆ" (ผลของการแอดmsnมั่วตั้ว)
"เริ่มจากสองสาวตระกูลไฮวินด์นั่นก่อนแล้วกัน ....คนพี่ที่สูงๆสวยๆนั่นคือรูริ คนน้องผูกแกละนั่นรีเซ่ พวกนี้เป็นนักล่าของรางวัลที่เข้ามากวาดไอเท็มจากเกมส์ออนไลน์มานับไม่ถ้วน รู้จักซุยโคเด็นหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆพลังการต่อสู้จัดอยู่ในระดับสุดยอด"
"นั่นคนที่ขึ้นมาได้คนแรก ซูชิ ได้สมญาเจ้าแห่งชั่วพริบตาด้วยความเร็วสูงสุดในทุกด้าน ทั้งปั๊ม 50 โพสต์ชั่วพริบตา รู้จักคนทั้งบอร์ดชั่วพริบตา เกนแรงค์พรีเมียร์สตาร์ชั่วพริบตา เด้งออกจากบอร์ดชั่วพริบตา (อันหลังนี่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นา)"
"นู่นนักล่าฝันอนิธิน มีความสามารถหลอกใช้สัตว์ป่า ใช้ได้ตั้งแต่อีเห็นลายด่างยันโปรโตเซอราทอป แต่อาวุธที่น่ากลัวที่สุดของหมอนั่นคือแมลง"
"สองสาวตรงนั้นแบล็คเรนและไซเลนท์ ...ไม่รู้จัก มาจากไหนไม่รู้ แต่เดาว่าโค่ดเก่งพ่อแม่ภูมิใจ"
"สุดท้ายคือประมุขและธีระ ....เป็นคนเขียนวิกิภาษาไทย" (เฮ้ยๆ เอาฝีมือในฟิคสิ)
"ส่วนที่ยืนทำหน้าแก่ตรงนี้เป็นพนักงานกินเงินเดือน ชื่อบิ๊กเกรทจัมโบ้โอ้โฮใหญ่จัง~"
...ซุยโคแอสไลฟ์กับบิ๊กสู้กันอีกรอบจนอุซโซต้องเข็นซึคาสะมาไว้ตรงกลางให้โดนอัดแทน
"ช้าท~อัพ!! เลิกคุยกันได้แล้ว!!" เสียงลูเน่กรรมการคุมสอบตะโกนลงมาจากด้านบนตึกสูงกลางเกาะลอยฟ้า "คุณลูเน่อย่าเพิ่งออกมาสิคร้าบ... รอบนี้หน้าที่ผมนะ" บลิทซ์ ดันลูเน่กลับไปไว้ที่เก่า "ก็แกมันอืดอาด รีบๆเริ่มรอบต่อไปซะทีสิ"
"ตะวันตกดินแล้ว งั้นก็ขอประกาศ....สิ้นสุดการแข่งขันรอบแรก มีคนผ่าน 65 คนครับ!!"
--Shiryu 21:27, 5 กุมภาพันธ์ 2008 (ICT)
"เหลือตั้ง 65 เอาแค่สี่คน เฮ้อ... เกมส์ซุยมันน่าสนใจขนาดนั้นเลยเรอะ จะมาสมัครทำไมกันเยอะแยะฟะ" ถ้าได้ยินซุยโคแอสไลฟ์พูดแบบนี้อายะคงลงมากระทืบขี้แตกตาย แต่แล้วบลิทซ์ก็ออกมาประกาศกติกาการแข่งขันรอบถัดไป
"รอบต่อไปเป็น survival series แข่งแบบ battle royale ครับ ผมขอให้พวกท่านที่อยู่ข้างล่างอัดกันให้เหลือแค่ 30 คนที่ยืนอยู่คนสุดท้ายจะผ่านเข้ารอบต่อไป คืองี้ครับ ถ้าเซ็ตกติกาไม่แม่นจริงๆเราแยกความแตกต่างคะแนนของผู้เข้าแข่งไม่ได้ เพราะงั้นก็ให้ผู้เข้าแข่งฆ่ากันเองมันง่ายกว่าใช่ไหมล่ะครับ" ฟังคอนเซปต์รอบนี้แล้วซึคาสะอยากเอาไม้ตีกอล์ฟปาหัวกรรมการจริงๆ พออธิบายกติกาจบบลิทซ์ก็กลับเข้าไปในตึก ปล่อยผู้เข้าแข่งมองหน้ากันสักพักก็วิ่งกระจายออกมาคนละทาง
"ขุดหลุมๆๆๆ แล้วรอจนกว่าคนข้างบนจะฆ่ากันหมด ฮ่าๆๆๆ" เรื่องสั่วๆแบบนี้ต้องยกให้อุซโซ (แกเป็นตัวเอกแน่รึ?) พอขุดไปสักพักก็พบนาโนเทคยื่นหน้าออกมาจากใต้ดิน
"............."
อุซโซรีบฝังกลบทันทีทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"พวกกรรมการฝังนาโนเทคไว้เต็มไปหมด ไม่มีทางมุดหนีทางใต้ดินได้แน่ๆ" (แล้วตกลงนาโนเทคนี่อะไรเหรอ?)
"งั้นผมจะลอยอยู่บนฟ้ารอ โฮะๆๆๆ" บิ๊กใช้สกิลเดินอากาศลอยขึ้นไปข้างบน แต่ก็มีสารพัดอาวุธทั้งมีดบิน, คมดาบสุญญากาศ, ลูกพลัง, กงจักร, สากกระเบือ, ปลัดขิก, ฯลฯ ลอยเข้าใส่ต้องปัดทิ้งกันพัลวันก่อนกลับลงมาข้างล่าง
"ลอยขึ้นไปก็เป็นเป้าชัดๆ แบบนี้ก็มีแต่จับกลุ่มกันให้เหนียวแน่นแล้วเอาตัวรอดจากเจ้าพวกที่เข้ามาเล่นงานให้ได้นั่นแหละ"
บลิทซ์เดินออกมาอีกรอบ "อ้อ ถ้าใครไม่ได้จัดการคนอื่นแม้แต่คนเดียวก็ไม่ผ่านเหมือนกันนะครับ" แล้วก็กลับเข้าไปในตึกอีกรอบ
"บาดโซ้บบบบ" (คำพูดติดปากตัวเอกฟิคนรก)
"จงอย่ากลัวเลยทุกท่าน เดี๋ยวข้าจะนำพวกท่านไล่กระทืบสมาชิกผีเอง!!" ซุยโคแอสไลฟ์หยิบไม้ตีหอมเตรียมออกศึก โชคดีที่มีประสบการณ์ต่อสู้ออนไลน์เยอะ แม้จะบ่นว่าไม่มีเวลาก็ยังกระแดะไปเล่นลูน่าได้
ทั้งสี่คน (เม้ง, อุซโซ, ซึคาสะ, บิ๊ก) เดินมาสักพักก็พบไซเลนท์และแบล็คเรนถูกโอตาก้อนและสมาชิกผีสิบคนดักเล่นงานอยู่
"เขามีกฎให้จัดการผู้เข้าสอบคนอื่น อย่าโกรธเคืองกันเลยนะจ๊ะ" โอตาก้อนดีดลูกหินเข้าใส่ด้วยความเร็วระดับกระสุนปืนทันทีแต่แบล็คเรนก็หลบได้ "อ้อ เพราะอย่างงั้นถึงคิดเล่นงานคนที่น่าจะอ่อนกว่าคนอื่นงั้นสิ พวกแกมีตาหามียายไม่"
"พี่คะ มุกมันแป้กมากนะคะ อายคนอ่านค่ะ" ไซเลนท์เตือนด้วยความปรารถนาดี
"เลิกบ่นแล้วเอาห่าฝนกระสุนไปชิมซะ ย้าก!!" (ฉากปล่อยท่าไม้ตายแบบการ์ตูนโบราณ) สมาชิกผีสิบคนโยนลูกหินให้โอตาก้อนซัดเข้าใส่แบล็คเรนแต่ก็สามารถหลบได้ทั้งหมดและเข้าประชิดตัวได้อย่างง่ายดาย "อันบีลีฟเอเบิ้ล โอ้ววววว แต่เข้ามาใกล้แบบนี้แกไม่มีทางหลบได้แน่!!!" โอตาก้อนซัดกระสุนใส่อีกสิบนัดในประยะประชิด แต่แบล็คเรนก็คว้าได้หมด "เนี่ยเรอะเร็วเท่ากระสุน ฮ่าๆๆๆ หัวเราะเยาะ!!"
"ฉิบหายแล้วเลือกเป้าหมายผิด!! พวกเราเผ่น!!!" หันไปอีกทีสมาชิกผีสิบคนก็โดนไซเลนท์เอาเก้าอี้มวยปล้ำฟาดม่องหมดแล้ว
"เหลือแค่คนเดียวก็ยังดีเนอะ ^^//" แบล็คเรนซัดโอตาก้อนกระเด็นตกจากเกาะลอยฟ้าไป...
"..............."
"อย่าไปเลือกเป้าหมายโหดๆแบบนั้นล่ะ ไอ้สองคนนั้นน่าจะเก่งสุดในกลุ่มผู้เข้าสอบแล้ว" ซุยโคแอสไลฟ์จด stat ทั้งสองคนลงบัญชีหนังหมาทันที
หันมาอีกด้านก็พบโดเรียกำลังสู้กับสมาชิกผีอีกสิบคน "เฮ้ยๆทางนี้ก็มีมวยอีกแล้ว"
"งั้นเราแอบดูต่อ" (พวกแกไม่คิดจะสู้เลยใช่มั้ย?) "คอยจับตาดูพวกผู้เข้าแข่งเก่งๆเอาไว้เยอะๆ รอบต่อไปถ้ามีโอกาสจะได้รุมฆ่ามัน" <<แอดมินเฮงซวย
"หึหึหึ พวกเจ้าเลือกคู่ต่อสู้ผิดคนแล้วหละ......ย้าก!!!" โดเรียเข้าไปลุยกับสมาชิกผี...แล้วก็โดนถีบตกจากเกาะไป ตกรอบไปอีกคน
"............" ซุยโคแอสไลฟ์ตะลึงในความกากของสมาชิกที่อุตส่าห์มีชื่อขึ้น
"ข้าว่าไอ้คนแต่งแค่อยากให้เราเดาเรื่องไม่ถูกเฉยๆเท่านั้นแหละ ไปหาเหยื่อนิ่มๆกินกันเถอะ"
--Shiryu 11:41, 7 กุมภาพันธ์ 2008 (ICT)
พวกเม้งเดินมาสักพักก็พบสมาชิกผี awopratee (ชื่อนี้ใช้ไปหรือยังหว่า? ...ช่างเหอะ) กำลังนั่งกกไข่อยู่
"ขอเราจัดการเอง~ =w=//"
"ไม่! ให้ข้าเล่นมันเอง!!"
"ตูจะอัดมันให้ร่วง!!!"
พอเห็นสมาชิกผีต่างคนต่างก็รีบแย่งกันอัดใหญ่ แต่จู่ๆหน้า stat ของ awopratee ก็ป๊อบเด้งขึ้นมา
awopratee
| level | 60 |
| skill | Skill Master : ใช้สกิลได้ทุกชนิดในโลก |
| weapon | lv15 God Eyes |
| rune (HD) | Sun |
| rune (LH) | Falcon |
| rune (RH) | Black Sword |
"อุ๊ย! มีคนเซ่อจะมาเล่นงานผมด้วยแฮะ งั้นตายให้หมดเลยนะครับ" อาโวปราตี (ชื่อทรมานใจคนแต่งจริงเพ่) ไล่กวดพวกซึคาสะหนีกระเจิงกันไปคนละทาง "จ๊อดดดดโว้ย!! ไอ้เกมส์นี้มันจัดสมดุลภาษาอะไรฟะเนี่ย?!!??"
พวกอุซโซและบิ๊กได้แรงบันดาลใจว่าถ้าเป็น GM เมื่อไหร่จะถีบไอ้พวกโปรแกรมเมอร์คนเก่าๆทิ้งให้หมด แต่พอรู้สึกตัวอีกทีพวกเขาก็โดนไล่จนแยกกับเม้งและซึคาสะแล้ว "เสร็จกัน!"
อีกด้านนึงซุยโคแอสไลฟ์กำลังเผชิญหน้ากับอะวอปราตี หือ? อ่านชื่อไม่เหมือนตะกี้เหรอ? ใครจะไปสน "อ้าว ไม่หนีหรือว่าเข่าอ่อนกันแน่ครับเนี่ย?"
"ชักจะอยากลองขึ้นมาว่าสกิลของข้าจะฆ่าพวกเลเวลสูงๆได้ไหม?" เม้งทำหน้าชั่วก่อนบรรยากาศชั่วร้ายเข้าปกคลุมมืดฟ้ามัวดิน อีกาบินออกมาเต้นระบำ แมวดำกระโดดข้ามหัว
"สกิลนั่นน่ะเหรอ......." ซึคาสะคิดถึงเรื่องโศกนาฏกรรมจากสุดยอดสกิลอภิมหาชั่วร้ายของซุยโคแอสไลฟ์เมื่อสองปีก่อน (เชื่อเหอะ คนแต่งมันยังไม่ไ่ด้คิดหรอกว่าสกิลอะไร) "ไม่เอา! ห้ามใช้สกิลนั่นนะ!!!" ซึคาสะกระโดดเข้าขวาง ขอสู้กับอะหวอแปรที แล้วก็เอาไม้กลอ์ฟฟาด awopratee ลงไปนอนได้ทันที
"อ้าว อุ๋ย? เราเก่งงั้นเชียว" ซึคาสะงง แต่ก็หยิบไม้กอล์ฟขึ้นมาบูชาสามจบ บูชา! บูชา! บูชา!
"อั่กๆๆๆ เจ้าฝีมือร้ายกาจมาก!!!" อาโวแปรตี้สิ้นใจไป
"อ้อ สกิลปลอมข้อมูลที่สามารถปลอม stat ตัวเองหลอกชาวบ้านได้นี่เอง ฝีมือจริงๆกาก" เม้งถุยน้ำลายใส่สมาชิกผี
"เย้ XD อย่างน้อยเราก็ปราบได้คนนึงแล้วนะ ถ้าเหลือยืนอยู่สามสิบคนสุดท้ายก็จะผ่าน"
"แต่ถ้าโดนผมอัดคว่ำซะตรงนี้ก็ตกรอบอยู่ดี...." อนิธินปรากฏตัวออกมาทันที
"ซวยว่ะค่ะ -___- ทำไมไม่เก็บคนนี้ไว้ใช้รอบลึกๆคะ?"
"จะกลัวอะไรเล่า ปล่อยข้าจัดการมันเอง" เม้งควักไม้ตีหอมออกมา ส่วนทางด้านอนิธินเรียกสิงสาราสัตว์น้อยใหญ่ ตั้งแต่ไรโนยันรีนอร์ออกมาห้อมล้อม "ด้วยพลังของ Animalia Kingdom ไม่มีผู้เข้าแข่งคนไหนต้านทานข้าได้เด็ดขาด ฮ่าๆๆๆ"
เม้งไม่กลัว และพยายามโบกไม้ตีหอมเพื่อให้ดูเข้มแข็ง ....แต่ดูแล้วก็นึกไม่ออกว่าจะเอาอะไรไปสู้เขา ตัดฉากไปหาอุซโซดีกว่า
อีกด้านได้ยินเสียงอึกทึกมาแต่ไกล
"เก็บแรงไว้รอบหน้าหน่อยสิยัยโง่!! จัดการแค่คนเดียวก็เกินพอแล้วจะอัดทิ้งไปทำไมตั้งหกคน!!"
"ก็ไอ้พวกนี้มันเข้ามาตอแยเองนี่หว่า"
"เหอๆๆ ก็ดูท่าทางเธอมันปวกเปียก ล่อเป้า"
"ไอ้พี่บัดซบ! มาสู้กันเลยดีกว่า!!!"
ตูมๆๆๆ โคร้งเคร้งๆๆ ฟิ้ว ชัวะๆๆๆๆ (ไม่มีอะไรทำก็ชกกันเอง)
"ไอ้หนวกหูๆนั่นรีเซ่สินะ" อุซโซยังคงหาเหยื่อไม่เจอ
"รีบๆเข้าเถอะ มีหลายๆคนอัดคู่แข่งร่วงเกินโควต้าไปตั้งเยอะ แบบนี้ยังไงก็ผ่านไม่ถึงสามสิบคนแหงๆ" บิ๊กบ่น รู้งี้ขับโตโยต้ามาด้วยก็ดี
ทั้งสองเดินทางไปไกลแสนไกล ผ่านช่องเขาฮิจกูฏ ไปยังทะเลแบริ่ง ข้ามทะเลสาปแคสเปี้ยน ไปต่อยังเคปทาวน์ (เฮ้ยๆ พวกแกอยู่บนเกาะไม่ใช่เรอะ?) ก็ยังหาเหยื่อให้อัดไม่เจอ ว่าแล้วทั้งสองก็หันมามองหน้ากันและเกิดความรู้สึกบางอย่าง....
"ดูๆไปนายก็หล่อดีนะ"
//ไม่ใช่ว้อย!!! "เฮ้ย!! ไหนๆก็เอาแค่สี่คนเราเองก็เป็นคู่แข่งกันอยู่แล้ว มาู้สู้กันเลยดีกว่า" อุซโซชี้อาวุธใส่....ทั้งที่ไม่ได้หยิบอาวุธมา "ฉิบหาย ลืมไว้ในส้วม!!"
"เอางั้นก็ได้" หลังรู้ว่าอุซโซไม่มีอาวุธบิ๊กก็ตบปากรับคำท้าทันที เลวจริงๆ
แต่แล้วยอดนักสู้ฮาชิโมโตะก็ผุดขึ้นในมโนของอุซโซ "อาวุธที่แท้จริงของเจ้าคือหัวใจหาใช่คมดาบไม่ เราอยากให้เจ้าแสดงความสามารถที่แท้จริงของคลาสลึกลับที่ระบบได้ทำการคัดเลือกใส่ให้แก่เจ้าออกมาเสีย~"
"เดี๋ยวๆลุง ไอ้ฮาชิโมโตะนี่ใครผมไม่รู้จัก อย่ายัดตาลุงแปลกๆเข้ามาในหัวผมสิ -__-" อุซโซบ่นแต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการต่อสู้ได้ แล้วการต่อสู้ที่แท้จริงของเขาครั้งแรกในเกมส์ซุยโคยูนิเวิร์สก็เริ่มต้นขึ้น
--Shiryu 07:39, 9 กุมภาพันธ์ 2008 (ICT)
บิ๊กเริ่มต้นจู่โจมกระโดดยิงลำแสงปิ้วๆๆ แบบหนังจักรๆวงศ์ๆเมื่อสิบปีก่อนทันที อุซโซเห็นแล้วก็เกิดแรงบันดาลใจว่าหากเขาเป็น GM จะถีบไอ้ทีมกราฟฟิคทิ้งให้หมด
ตูม!!! แต่โดนแล้วเจ็บจริงนะจ๊ะ "จ๊ากกก!! ปวดแสบปวดร้อนราวถูกลวกจิ้มแจ่ว~!"
"ห้าห้าห้า เห็นพลังของกระสุนปุ้งเปี้ยวรึยัง เกมส์คลาสสิคไม่เน้นอัลงการแต่เร้าใจ ขนาดไวลี่บอสใหญ่ร้อคแมนสองยิงเม็ดกลมๆกราฟฟิคห่วยๆยังลดตั้งสิบสองขีด!!" ระหว่างคนแก่กำลังคุยเรื่องเกมส์กัน เราตัดไปดูทาง GM ดีกว่า
"ท่านอายะ!! ทำไมท่านถึงทำแบบนี้!! ทำไมท่านต้องใส่ซอสมะเขือเทศในข้าวต้มมัดด้วย!!!" บลิทซ์น้ำตาไหลเป็นสายเลือด แต่เรารู้สึกว่าคงไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่ ตัดกลับไปดีกว่า (พิมพ์ให้มันเปลืองบรรทัดเล่นเพราะกลัวไม่ยาว)
"ไม่มีอาวุธแล้วจะสู้ยังไงดีนะ...." อุซโซลองโทรไปถามรายการผู้หญิงถึงผู้ฉิงดู ไก่มีสุขจึงแนะนำให้อุซโซกินกุ้งพร้อมวิตามินซีเพื่อฆ่าตัวตายตามที่ฟอร์เวิร์ดแมวโง่วๆบอกมา
"ว่าแต่แกรู้รึยังว่าสกิลของตัวเองคืออะไรน่ะ?" บิ๊กถามด้วยความสงสัย
"หึหึหึ ไม่รู้" อุซโซขึ้นไปเก๊กบนกิ่งไม้ทันที เลยโดนรองเท้าปาใส่ตกลงมาทายาหม่องยี่สิบกล่องก็ไม่หาย
"แกเข้ามาชิงตำแหน่ง GM นี่รู้อะไรกับเขามั่งไหมเนี่ย? ตกๆรอบไปซะ ยังไงข้าก็ต้องขวางไม่ให้ซุยโคแอสไลฟ์ขึ้นเป็น GM เด็ดขาด!"
พอได้ยินแบบนั้นอีกรอบอุซโซก็ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น "เล่าเรื่องของพวกแกให้ฟังหน่อยสิ"
"งั้นจะเล่าสั้นๆได้ใจความ .... จบ" บิ๊กเล่าสั้นมากจนอุซโซไม่ทันฟัง ต้องโทรไปบอกให้ GM เอาสกิลแบ่งปันช่วยแบ่งความพูดมากของซึคาสะมาแบ่งให้บิ๊กจึงจะสามารถพิมพ์ยาวกว่าหนึ่งบรรทัดได้
"เมื่อสองปีที่แล้ว... (เริ่มเล่าจริงจัง)
....(แต่คนแต่งยังคิดไม่ออกจึงขอดองหนึ่งวัน)
--Shiryu 07:23, 11 กุมภาพันธ์ 2008 (ICT)
"กาลครั้งหนึ่ง ยี่สิบ~ตู๊ด~ปีมาแล้ว มีชายคนหนึ่งเกิดขึ้นจากการปฏิสนติ๊...."
อุซโซยันบิ๊กลงไปนอนทันที "ขอแบบไม่ต้องย้อนไปถึงยุคไทรแอสสิคแบบนั้นได้ไหมครับ ขอสั้นๆ"
"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมียายแก่ซักผ้าอยู่ริมน้ำ"
อุซโซขัดจังหวะ "ข้ามไอ้ตอนเข้าเกมส์ไปเลยครับ เบื่อและ - -//"
(เล่าจริง) "หลังเกิดสงครามขั้นแตกหักในเอาท์แลนด์เมื่อสองปีก่อน ....จริงๆก็เป็นแค่หนึ่งในสงครามที่ผ่านๆมานับครั้งไม่ถ้วนนั่นแหละ พวกที่เหลือรอดมาตั้งรกรากอยู่สร้างหมู่บ้านในเอาท์แลนด์ แต่ความสงบสุขที่แท้จริงก็ยังไม่มาถึงเพราะการต่อสู้เพื่อแย่งชิงทรัพยากรรวมถึงเพื่อความเป็นใหญ่ของหมู่บ้านตนเองก็ยังมีอยู่ เพราะงั้นพวกเราเลยพยายามรวบรวมคนจับกลุ่มก้อนกันให้เข้มแข็ง และเมืองของเราก็ดูเหมือนจะอยู่ได้อย่างสงบสุขมาระยะเวลาหนึ่ง แต่ไอ้หมอนั่นไม่อนุญาตให้เราหยุดต่อสู้ ซึคาสะบอกว่าตอนนี้คนของเราเริ่มลดลงทุกวันๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปต่อให้ได้ชัยชนะอย่างสมบูรณ์แบบหลังสงครามสิ้นสุดลงก็คงไม่มีอะไรเหลือ..."
"ช่วยมีอารมณ์ร่วมตอนเล่าด้วยครับ ขอพากย์แบบทีมพันธมิตร - -//"
"เราเลิกสู้ซะทีเถอะเม้ง ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นมาเลย" บิ๊กพยายามทำเสียงแหลมตอนพากย์เป็นซึคาสะ แต่พอเห็นอุซโซตีลังกาหัวเราะกลิ้งหลุนๆเขาก็รู้ตัวว่าไม่ควรทำตัวปัญญาอ่อนตามไอ้พวกนี้ "สาดดดด!! จะฟังดีๆม้าย~!!" <<เพิ่งรู้ตัวเรอะ?
"คับๆตั้งใจฟังแล้วครับ - -""
"ในเอาท์แลนด์นอกจากเราแล้วยังมีหมู่บ้านเหลืออีกแห่งหนึ่ง" ซุยโคแอสไลฟ์ชี้ไปทางตะวันออกไกลพลางเช็ดเลือดที่ไม้ตีหอม (ไม่เท่เลย)
"แล้วไงล่ะ จะไปทำลายที่นั่นเพื่อเข้ารวมกับเราอีกงั้นสิ" บิ๊กดักคอ พอได้ยินแบบนั้นเม้งก็หันมาพยักหน้า
"แล้วหลังจากนั้นแกก็จะบอกว่าทางตะวันออกของเอาท์แลนด์ยังมีประเทศอื่นอยู่ ....." เลิฟชมพูพูดแทนบิ๊ก
".............."
"หลังทำลายประเทศนั้นได้ แกก็จะบอกอีกว่าทวีปอื่นยังคงมีประเทศอื่นเหลืออยู่"
"One-Nation World ต้องสร้างขึ้นขณะที่โลกเพิ่งก่อตัว ยิ่งปล่อยไว้นานความแตกต่างของวัฒนธรรมและภาษาจะทำให้การรวมเข้าเป็นหนึ่งห่างไกลความจริงออกไปเรื่อยๆ เหมือนโลกปัจจุบันที่แต่ละประเทศต่างพยายามยึดขั้วอำนาจเพื่อความมั่นคง ทั้งที่ดูเหมือนจะสงบสุขแต่ก็ไม่ใช่สันติภาพถาวร เชื่อข้าเถอะ นี่เป็นทางเดียวที่จะป้องกันอนาคตสีเถ้านั่นได้"
"แต่ถ้าสู้จนเราตายหมดก็ไม่มีประโยชน์...." บรึ้ม!!! เลิฟชมพูโดนซุยโึคแอสไลฟ์ระเบิดทิ้งก่อนได้พูดจบ "อ๋อ นี่เอาผมเข้ามาเล่นบทตายแค่นั้นเองเหรอครับ ผมหละแค้นจริงๆเลย T-T" วิญญาณเลิฟล่องลอยขึ้นสู่สรวงสรรค์ไปดู คริส เบนวา ปล้ำกับเอ็ดดี้ เกอเรโร่
"ตอนจะตายน่ะง่ายอย่างคาดไม่ถึงเชียวหละ รู้แบบนี้แล้วยังจะกลัวอะไรอีกเหรอครับ ^^ หือ?" เม้งหันมาทำหน้าหลอน
"...........หลังจากรบชนะเราจะช่วยกันรุมฆ่าแก" บิ๊กชี้ดาบใส่หน้าเม้งเป็นแม่นมั่นพร้อมสาบานต่อฟ้าดิน ....แต่ต้องจดไว้กันลืมเพราะแก่แล้ว
"เอาสิ สู้ให้ชนะนะ"
คืนนั้นบิ๊กพยายามชวนซึคาสะหนีออกจากหมู่บ้านไปรวมพลังกับที่อื่นสู้กับเอาท์แลนด์ แต่ซึคาสะปฏิเสธเพราะคิดว่าถ้ามีพลังขนาดซุยโคแอสไลฟ์ยังไงก็จะเป็นฝ่ายชนะจนถึงสงครามสุดท้าย และความสูญเสียก็จะเกิดขึ้นน้อยที่สุด
"โลกของเราถูกสงครามทำลายพังพินาศไปหลายครั้งแล้ว ครั้งนี้ลองเดิมพันกับคนที่ชะตากรรมบงการให้ชักนำเหล่าดาราดูหน่อยสิ"
"ต่อให้มีพลังหรือเป็นคนที่ถูกเลือก ข้าก็จะไม่เดินตามคนอย่างนั้น!" แล้วบิ๊กก็ออกจากหมู่บ้านไปเพียงลำพัง...
"หลังจากนั้นพวกซุยโคแอสไลฟ์ก็ช่วยกันถล่มหมู่บ้านที่เหลือยับเยินจนเอาท์แลนด์เป็นหนึ่งเดียวได้" บิ๊กเล่าจบก็หยิบน้ำเก๊กฮวยยกซด
"เฮ้ยเดี๋ยวๆ เม้งมันเก่งขนาดนั้นเลยเรอะ? แล้วตกลงพวกที่เหลือยอมรับหมอนั่นแล้วรึไงกัน?"
"ก็มีทั้งยอมทั้งไม่ยอม แต่ด้วยพลังแล้วไม่มีทางขัดชืนหมอนั่นได้ ถ้าหมอนั่นได้เป็น GM และมีพลังยิ่งใหญ่มากไปกว่านี้อีกเหตุการณ์ทั้งหมดก็จะยิ่งเลวร้ายเข้าไปใหญ่" บิ๊กพยายามหาแนวร่วมโดยเอาน้ำเก๊กฮวยขู่อุซโซ
"แต่หมอนั่นก็ทำได้ตามที่บอกไว้ทีแรก"
"แต่ซุยโคแอสไลฟ์ก็ยังเป็นซุยโคแอสไลฟ์ เชื่อเถอะ ถ้าหมอนั่นไปไกลกว่านี้ทุกอย่างจะเลวร้ายถึงสุดขีด!!"
"ผมไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นคร้าบ ขอตัวหนีไปลูน่าต่อดีกว่าคร้าบ T-T" <<ถูกภาวะกดดันจนสติแตก
"แกมันเปล่าประโยชน์ๆๆๆๆ!!!" บิ๊กสู้กับอุซโซต่อทันที หนนี้อุซโซเริ่มรู้วิธีควบคุมพลังทำให้สามารถต่อสู้ได้โดยไม่จำเป็นต้องใช้อาวุธ นี่คือความสามารถของอาชีพเจ้ายุทธภพ อาชีพลับของคลาสนักสู้ที่ทำให้มีพลังต่อสู้ร้ายกาจเหมือนตัวการ์ตูนของโทริยามะ หากฝึกดีๆจะสามารถเบ่งพลังจนโลกระเบิดได้ การต่อสู้ดำเนินไปอย่างสูสีเพราะบิ๊กก็เล่นเกมส์มายาวนานเก็บประสบการณ์ไว้ไม่น้อย
ทันใดนั้น!! ....สมาชิกผีสองคนก็โผล่มา "ฮ่าๆๆ เจอเหยื่อแล้ว ขอเราเล่นงานเก็บแต้มนะ งุงิๆ จ๋อยๆๆ"
"หนวกหู! ไปลงนรกซะ!!!" ฉัวะๆๆๆๆ (โผล่มาเพื่อ?)
แต่แล้วเสียงจากระบบก็ดังขึ้น
ติ๊ง!! ผู้ผ่านเข้ารอบสองคนสุดท้ายคือบิ๊กและอุซโซ ขณะนี้เหลือ 24 คน ผ่านเข้าไปยังรอบที่สาม ขอให้รอฟังประกาศกติการอบต่อไปด้วย~
"หือ? เราผ่านแล้วเหรอ? เพราะกระทืบไอ้สองคนตะกี้สินะ"
"แล้วทางด้านเม้งเป็นไงบ้างนะ!!!!" อุซโซรีบลากบิ๊กออกตามหาเม้งและซึคาสะทันที จนกระทั่งพบหลุมขนาดใหญ่ที่เกิดจากพลังทำลายเวทสุดรุนแรง มีอนิธินนั่งตัวสั่นเป็น D2B ตอนออกซิงเกิ้ลซ่าส์สั่นๆ อีกด้านพบซึคาสะยืนอยู่ ส่วนเม้งลงไปนอนหมอบ
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ? หรือจะเป็นสุดยอดสกิลของหมอนี่!!!"
"ใช่แล้วมิ้ว =w= เม้งระเบิดพลังออกมาสู้กับคุณอนิธินน่ะ แต่เรากลัวพลังที่มหาศาลนั่นจะทำลายทุกอย่างรวมทั้งโซซังไปด้วย ....เลยเอาไม้กอล์ฟฟาดกบาลหมอนี่ลงไปนอนแหละ" ซึคาสะรับสารภาพ "แล้วระบบก็ดังขึ้นมาว่าเราจัดการได้สองคนแหละ แง้ว~ Q>w<" พูดอีกแง่คือเม้งตกรอบเพราะโดนซือจังตีกบาล
".............."
"......................."
"ตกลงไอ้ที่เล่าๆมาตะกี้มันจะมีผลต่อเนื้อเรื่องหลังจากนี้แมะ?" อุซโซงงกับเนื้อเรื่อง
"เออ ตกลงตูจะเข้ารอบต่อไปเพื่ออะไรหว่า?" บิ๊กก็เริ่มคิดว่าแล้วตูจะมีบทเข้ามาเพื่ออะไร?
"ผู้เล่นที่ตกรอบขอให้ลงไปจากเกาะได้แล้วค่ะ"
อายะเดินออกมากวาดๆๆๆ เม้งกลิ้งลงไปจากเกาะทันที "บาดโซ้บ~!! พวกแก๊ จำไว้เลย!!! ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ตูจะกลับมาล้างแค้น~!!!!" ขลุกๆๆๆ...เม้งโดนกวาดกลิ้งตกจากเกาะไป และแล้วลูเน่ก็ออกมาประกาศกติกาของการสอบรอบที่สาม
--Shiryu 22:59, 12 กุมภาพันธ์ 2008 (ICT)
"ในป่าที่พวกท่านอยู่จะมีกุญแจซ่อนอยู่ 30 ดอก สำหรับไขห้อง 1-30 เพื่อเข้ามาในตึกนี้ เมื่อไขเข้ามาแล้วจะต้องสู้กับศัตรูที่อยู่ในห้องนั้น หากเอาชนะได้จะผ่านไปยังรอบต่อไปได้ หนึ่งห้องเข้าได้หนึ่งคนเท่านั้น และกุญแจดอกเลขน้อยจะหาง่าย แต่ศัตรูที่อยู่ในห้องนั้นก็จะแข็งแกร่งมากขึ้นไปด้วย ทางที่ดีพยายามหากุญแจเลขเยอะๆให้เจอดีกว่านะ"
ลูเน่อธิบายรวดเดียวจบแล้วกลับเข้าไป
"ฮั้วกันเถอะ! มาช่วยกันหากุญแจดีกว่า!!" พอฟังกติกาจบเรื่องร่อนออกนอกกฎเกณฑ์ต้องยกให้อุซโซ แต่ทุกคนก็เหลือบขึ้นไปเห็นกุญแจดอกหนึ่งลอยเด่นเป็นสง่าอยู่กลางอากาศ
"เบอร์หนึ่งน่ะ อย่าไปเอาเลย" รูริพยายามรั้งตัวรีเซ่ไม่ให้วิ่งไปไขห้องเบอร์หนึ่งที่คงมีโคตรสัตว์ประหลาดยักษ์รอกระทืบผู้เข้าแข่งอยู่
...แต่ซูชิเจ้าแห่งชั่วพริบตาก็กระโดดไปคว้ากุญแจไว้ในชั่วพริบตา!
"จะไปกลัวอะไรก๊าน~ มอนสเตอร์ในห้องแรกจะเก่งแค่ไหนก็ช่างเหอะ ข้าจะผ่านเป็นคนแรกให้ดูอีกรอบ!" ซูชิไขเข้าห้องเบอร์หนึ่งไปในชั่วพริบตา!
...ในห้องมีอายะยืนอยู่
"ไอ้พวกมักง่ายต้องกระทืบให้ตกรอบไปให้หมด!"
...ซูชิเกมส์โอเวอร์ชั่วพริบตา!
"สาดดด ห้องเบอร์สองมีมังกรทองสามหัวเว้ยเฮ้ย!"
"ห้องเบอร์สามมีต้นไม้ยักษ์คร้าบบบบ~"
เสียงผู้เข้าแข่งที่เข้าไปในห้องเบอร์แรกๆโดนกระทืบเกมส์โอเวอร์ไปคนแล้วคนเล่า "ท่านอายะครับ อย่าเอาบอสซุยมาใช้แบบนี้ได้ไหมครับ -__-" บลิทซ์บ่นจิตตก แต่ไม่เคยมีใครฟังเขาอยู่แล้ว
"..........ค่อยๆหากุญแจดอกหลังๆน่าจะดีกว่านะเราว่า" ซึคาสะลากเพื่อนอีกสองคนไปคุ้ยเขี่ยหาของ สักพักออก้าฟร้อกก็กระเด็นออกจากห้องเบอร์ 12 ลอยขึ้นฟ้าไป
"แบล็คเรนผ่านคนแรก!"
แล้วสักพักอีเกิ้ลแมนจากห้องเบอร์ 24 ก็ทะลุตัวตึกตกลงมาตาย
"ไซเลนท์ผ่าน!"
"ขอบคุณพี่แบล็คเรนที่ยอมแลกกุญแจที่หามาได้ค่ะ อีเกิ้ลแมนอ่อนกว่าออก้าฟรอกเยอะจริงๆนั่นแหละ"
"แต่อย่างเธอยังไงก็จัดการได้ทั้งสองตัวสบายๆอยู่แล้ว แค่ไม่อยากให้เสียแรงเปล่าประโยชน์กับรอบต้นๆแบบนี้เท่านั้นเอง"
ทั้งสองเข้าไปรอในรอบต่อไปที่น่าจะมีขึ้นในตึกกลางเกาะลอยฟ้า
"ถ้าหักสองคนนั้นที่ยังไงก็ผ่านทุกรอบแน่ๆก็เหลือที่อีกแค่สองคนสินะ - -a" บิ๊กบ่นว่าข้าเกิดมาผิดยุค! จากนั้นก็ร่ายปาถกฐาเรื่องความลำบากลำบนของชีวิตกลางบ็อกซ์ ...ตัดไปดู GM ดีกว่า
"ท่านอายะ!!! ทำไมท่านถึงไม่กินผัก!!" ....ไม่ใช่ไอ้ GM เบ๊ที่เก็บจานอยู่นี่ ไปดูลูเน่คุยกับอายะดีกว่า
"สองคนนั้นผ่านตามที่คิดเลยสินะ" ลูเน่จดรายการคะแนนผู้เข้าสอบเอาไว้ใช้ในรอบต่อไป
"และคงจะเป็นแบบนี้ต่อไปจนรอบสุดท้าย ทำให้นึกถึงเจ้าพวกมือปืนรับจ้างกลุ่มนั้นขึ้นมาแล้วสิ"
"อืม...ถ้าพวกนั้นเข้ามาเป็น GM เกมส์ไม่มีทางไปรอดแน่ จะยอมปล่อยให้เป็นแบบนั้นเหรอคะ?"
"กำจัดผู้เล่นที่ไม่ประสงค์ดีกับโลกแห่งนี้ก็เป็นหน้าที่ของเรา กลัวหรือไง?"
ลูเน่ส่ายหน้า "ถ้าแรทเซลอยู่ตรงนี้จะพูดว่าไงนะ?"
