กระทู้แอบแรง ความรู้สึก? ตรรกะ?

[*~Scarletmoon~*]

สืบเนื่องจากหน้าบ็อกซ์คืนนี้ค่ะ เวลาตี2แล้วยังมีการถกกันในบ็อกซ์ น่าดีใจมากมายจริงๆ
แต่ว่าดูเหมือนยิ่งถกกันจะยิ่งยาว และไม่มีทีท่าว่าจะจบลงเลย เล็ตจึงขออนุญาติให้มาถกกันต่อในกระทู้แทนนะคะ

ขอชี้แจงนิดนึงนะคะ เหตุผลที่อยากให้มาถกกันในกระทู้เพราะ
1.การถกในบ็อกซ์เป็นการคุยแบบต่อเนื่องทำให้ต่างฝ่ายต่างไว ต่างใช้อารมณ์ ซึ่งอาจจะนำมาซึ่งการทะเลาะกันเกิดขึ้นได้
2.เนื่องจากประเด็นที่นำมาถกกันกันค่อนข้างจะเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน จึงอยากให้แต่ละฝ่ายคิดดีๆก่อนที่จะพิมพ์อะไรออกไปค่ะ
3.ประเด็นน่าสนใจทีเดียว ทำให้อยากทราบความเห็นจากหลายๆท่านค่ะ
4.เล็ตเปิดคุยหลายหน้าจอ ตามอ่านในบ็อกซ์ไม่ทัน(แต่อยากคุยด้วย) T__T <<<นี่สินะเหตุผลที่แท้จริง

สำหรับประเด็นในการคุยกันนี้เริ่มต้นจาก....

- การกินของแปลก อย่างเช่นพวกสมองลิง ปลาวาฬ (หรือวาฬเฉยๆ?) ฯลฯ บางท่านบอกว่ากินๆเข้าไปเถอะ
บางท่านบอกว่ามันเป็นวัฒนธรรม แต่บางท่านบอกว่ามันเป็นการกินเพื่อความบันเทิง(<<จำประโยคนี้ของรินซังได้ ชอบๆ55)
อยากจะทราบว่าทุกท่านมีความเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้คะ เราจะนำอะไรมาเป็นเครื่องตัดสินเรื่องที่ว่าอะไรสมควรกิน อะไรไม่สมควรกิน

- สัตว์บางชนิดที่คนนำมากินนั้นเป็นสัตว์ใหญ่ เล็ตพูดไปว่าสัตว์ใหญ่เวลาตายมันทรมานนาน เพราะมันอึดกว่าสัตว์ตัวเล็ก
จึงเกิดการโต้เถียงกันเรื่อง"คุณค่าของชีวิต" อะไรคือตัววัดระหว่างคุณค่าของสัตว์ใหญ่อย่างวัวหรือวาฬ หรือสัตว์เล็กอย่างหมูหรือปลา
ความรู้สึกหรือตรรกะ?

เห็นตอนถกกันมีโยงมาถึงเรื่องของมนุษย์ด้วย เรื่องกฎหมายใช่มั้ย แต่จำไม่ได้แล้วว่าโยงมาได้ไง
เหล่าสภาที่ถกกันอยู่ตอนนี้ถ้าจำได้ก็บอกด้วยนะคะ งงมาก บ็อกซ์ไหลเป็นน้ำยิ่งกว่าตอนคุยเรื่องซุยซะอีก

อนึ่ง ในกระทู้นี้โปรดแสดงความคิดเห็นอย่างมีเหตุผล ไม่ห้ามถ้าจะใช้ถ้อยคำที่รุนแรงเล็กน้อย
แต่อยากให้หลีกเลียงคำพูดที่จะก่อให้เกิดปัญหาตามมาในภายหลังด้วยค่ะ
ถ้าจะถกกันด้วยความรุนแรง ขอร้องให้จบกันในกระทู้นี้นะคะ อย่าลามไปนอกกระทู้หรือตัวจริงเด็ดขาด

ปอริ่ง. กรุณาอย่าคิดจะมาปั้มในกระทู้นี้ ขอร้องเถอะค่ะ

ปอปอริ่ง. ไม่ได้ซีเรียสเรื่องการโพสแบบเรปเว้นเรป ถ้าเรปเว้นเรปแล้วมี"ประเด็นใหม่"ที่น่าสนใจให้ถกต่อ อันนี้ไม่ว่ากันค่ะ
แต่ถ้าคิดจะเรปเว้นเรปเพื่อตอบคำถามคนข้างบน กรุณาใช้ปุ่ม"แก้ไข"แล้วใช้ลูกศรชี้เอานะคะ ยกเว้นว่าชี้กันไปชี้กันมาจนงงแล้ว แบบนั้นก็โพสเรปใหม่เถอะค่ะ

เขียนเอาไว้เพื่อชี้แจงนะคะ ไม่ได้จ้องจับผิด แค่ไม่อยากถูกใครด่าว่าไร้สาระอีก

ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความร่วมมือค่ะ

[Wassery_Harp]

เอาเป็นว่า ชี้แจงก่อนบ้าง (เลียนแบบๆ >_<~)

โดยส่วนตัวเห็นว่าเรื่องพวกนี้มันหาคำตอบที่ถูกต้องไม่ได้
สิ่งที่เราต้องการจะพูดก็คือว่า
อย่าใช้ความคิดพวกนี้ในการตัดสิน วิจารณ์ความคิดของผู้อื่น
เราไม่สามารถบอกได้หรอกว่า เราคิดถูก คนอื่นผิด เราดี คนอื่นเลว ได้ด้วยสิ่งที่ยังไม่แน่นอนเช่นนี้
เราอาจจะบอกได้ว่า การฆ่าสัตว์ใหญ่บาปกว่าสัตว์เล็กในแนวคิดแบบพุทธเถรวาท
แต่เราจะเอาสิ่งนี้ไปตัดสินกับคนอื่นที่เขาไม่ได้คิดเช่นเดียวกับเราได้อย่างไร
ถ้าคนอื่นเขาคิดโดยอิงประโยชน์มาก่อน ก็จะลงทำนองที่เถียงตามปกติว่า
ฆ่าสัตว์ใหญ่สิดีกว่า ยังท้องคนได้มากกว่า ดีกว่าฆ่าสัตว์เล็กหลายๆตัว เพื่อเป็นอาหารให้คนจำนวนเท่ากัน
แล้วเราจะบอกได้อย่างไรว่าคนไหนคิดถูกต้อง?

ที่ต้องการอีกอย่างก็คือว่า
ยอมรับความแตกต่าง
ไม่ได้บอกว่า วิจารณ์ไม่ได้ แล้วนิ่งดูดาย หรือแอบเก็บแค้นในใจ
แต่ให้ทำใจว่า ผู้อื่นคิดไม่เหมือนเราได้ และไม่ได้แปลว่าเขาผิด ตราบใดที่เขามีระบบความคิดในใจอย่างเป็นระเบียบ

แต่ก็อย่างที่ตอนคุยกันในแชทบอกซ์ว่า
มันก็ยังอาจเกิดปัญหาได้
เช่น เรายอมรับถึงความแตกต่างได้ว่า ญี่กินวาฬ (ถูกต้องต้องเรียก "วาฬ" นะจ้ะ เพราะมันมิใช่ปลา)
แต่ปัญหาการลดจำนวนลงของวาฬก็ไม่ได้หายไป
เพราะฉะนั้น... สิ่งที่เราอยากให้ทุกคนลองคิดอีกอย่างก็คือ
ตัวเราเองควรจะมีความคิดแบบไหน
และ แบบไหนที่ควรจะเป็นทางที่ดีที่สุด
ควรมีกฏมาคุมทั้งโลก แล้วให้ความหลากหลายทางวัฒนธรรมหายไป
หรือควรปล่อยแต่ละประเทศไป แล้วเผชิญกับความเสี่ยง ทั้งปัญหาทางความหลากหลายทางชีวะที่อาจลดลง หรือปัญหาการเมืองระหว่างประเทศ หรือปัญหาทื่ชนแต่ละชาติมีความรู้สึกรังเกียจ เหยียดต่อกัน

เนื่องจากว่าที่เรียนมา เรียนไอ้ปัญหาพวกนี้มาก็หลาย
เลยอยากเป็นคน "เถียง" แทนทุกฝ่ายเลยซะมากกว่าที่จะเป็นคนยกประเด็นขึ้นมานะคะ
(อีกนัยหนึ่งคือ เตรียมโดนรุมตื้บเพราะจะเถียงกับทุกคนในบอร์ด ฮา~~)

โดยส่วนตัวเห็นว่า
ใครอยากกินอะไรก็กินไปเถอะค่ะ
กินให้หมด แล้วสำนึกในคุณค่าของชีวิตที่เสียไปเพื่อให้เรามีชีวิตอยู่เถอะค่ะ

[DZ]

ไม่รู้จะได้เป้นคนเปิดรึเปล่าเริ่มเลยละกัน

ประเด้นที่เพิิ่มมาตอนคุยกันคือ ประเด็นที่ว่าเราจะหาอะไรมาจำกัดความหมายหรือระดับการให้ความสำคัญต่อชีวิตและการเอามาเป้นบรรทัดฐานในการตัดสินผู้อื่นว่าสมควรฆ่า/กินหรือไม่ (ราวๆนี้ล่ะนะ)

สำหรับส่วนตัวผมเห้็นว่าประเด้นแรก
- การกินของแปลก ผมว่ามันกินกันได้นะ ทำไมจะกินไมไ่ด้ล่ะในเมื่อเราๆท่านๆต่างก็กินสัตว์ที่เคยมีชีวิตกันทั้งนั้น (ยกเว้นจะมีคนอุตริกินแบบเป็นๆ) ผมไม่เห็นว่าจำเป็นต้องตัดสินว่าอะไรสมควรหรือไม่สมควร เพราะ มัน"กิน"ได้ทั้งหมด .........เอาเป็นว่าผมเห้นว่ามันกินได้หมดละกันถ้ากล้า/พอใจจะกินล่ะนะ
แล้วเราจะมาบอกว่าอันนั้นกินไม่ดีอันนี้กินไม่ได้ทำไมกัน ก็ของที่คนอื่นเรากินแล้วคนอื่นไม่กินก็มี
ส่วนประเด้นย่อยเรื่องการกินเพิ่มความบันเทิง............ถ้าตัดการกินใกล้บ้านเพื่อความสะดวกออกไปแล้ว การกินห้างหรือแหล่งอาหารต่างๆผมว่ามันกินก็เพื่อบันเทิงทั้งนั้นนะ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความแหวะหรือความกล้าของคนกิน แต่มันเ็ป็นการกินทั้งรสชาติ และ บรรยากาศ ซึ่งในบอร์ดนี้ทุกคนต่างกินเพื่อความบันเทิงทั้งนั้น ไม่งั้นจะมีมีตเป็นรายสัปดาห์เลยเหรอ5555

- สัตว์เล็กกหรือสัตว์ใหญ่ผมว่าการที่เราไปคิดช่วงเวลามันตายเนี่ยเป็นนึกไปเองรึเปล่าครับ เราไม่ใช่สัตว์ที่กำลังตายนี่นา และถึงจะแตกต่างจริงยังไงเราก็คงวัดไม่ได้ว่าตัวเล็กตายง่ายตัวใหญ่ตายยาก(มันต่างกันขนาดไหนล่ะเพราะสัตว์เล็กก็มีความรับรู้ด้านเวลาไวกว่าสัตว์ใหญ่เช่นเดียวกัน
ฉะนั้นผมจึงเห้นว่า นับมันเป้นตัวๆน่าจะง่ายกว่านะ 1ชีวิตกับ1ชีวิตเท่ากัน อย่างน้อยๆฟังดูโอเคชมะครับ ฉะนั้นสรุปได้ว่ากินใหญ่ๆ1ตัวคุ้มกว่าเล็กๆหลายๆตัว(มวลรวมที่เท่ากัน) เพราะมันประหยัดชีวิตที่ต้องสูญเสียกว่า

[SuikoAsLife]

โดยส่วนตัวเห็นว่าเรื่องพวกนี้มันหาคำตอบที่ถูกต้องไม่ได้
สิ่งที่เราต้องการจะพูดก็คือว่า
อย่าใช้ความคิดพวกนี้ในการตัดสิน วิจารณ์ความคิดของผู้อื่น
เราไม่สามารถบอกได้หรอกว่า เราคิดถูก คนอื่นผิด เราดี คนอื่นเลว ได้ด้วยสิ่งที่ยังไม่แน่นอนเช่นนี้
เราอาจจะบอกได้ว่า การฆ่าสัตว์ใหญ่บาปกว่าสัตว์เล็กในแนวคิดแบบพุทธเถรวาท
แต่เราจะเอาสิ่งนี้ไปตัดสินกับคนอื่นที่เขาไม่ได้คิดเช่นเดียวกับเราได้อย่างไร
ถ้าคนอื่นเขาคิดโดยอิงประโยชน์มาก่อน ก็จะลงทำนองที่เถียงตามปกติว่า
ฆ่าสัตว์ใหญ่สิดีกว่า ยังท้องคนได้มากกว่า ดีกว่าฆ่าสัตว์เล็กหลายๆตัว เพื่อเป็นอาหารให้คนจำนวนเท่ากัน
แล้วเราจะบอกได้อย่างไรว่าคนไหนคิดถูกต้อง?

ที่ต้องการอีกอย่างก็คือว่า
ยอมรับความแตกต่าง
ไม่ได้บอกว่า วิจารณ์ไม่ได้ แล้วนิ่งดูดาย หรือแอบเก็บแค้นในใจ
แต่ให้ทำใจว่า ผู้อื่นคิดไม่เหมือนเราได้ และไม่ได้แปลว่าเขาผิด ตราบใดที่เขามีระบบความคิดในใจอย่างเป็นระเบียบ

เห็นด้วยกับคุณวาร์ปฯ ครับ
ชอบย่อหน้าสุดท้าย ที่บอกให้เรายอมรับความแตกต่างซึ่งกันและกัน ไม่ยัดเยียดความเป้นตัวเองให้ผู้อื่นครับ
มีความคิดแบบนี้เยอะละ สังคมของเราถึงจะสงบสุข

ส่วนเรื่องกินของแปลกเนี่ย ผมคิดว่าถ้ามีโอกาสได้ลองก็เป็นประสบการณ์ชีวิตใหม่ๆดี แต่ถ้ากินกันถึงขั้นทำให้สิ่งมีชีวิตอีกสายพันธุ์หมดจากโลกนี้ไปเลยก็เกินไป
ผมเห็นประโยชน์ด้านอื่นๆของมันมากกว่าการที่เรามากินเพื่อความอร่อยหรือความอยากรู้อยากลองชั่วครั้งชั่วคราวครับ

[FLOW]

ไม่น่ามาเถียงกันเรยกินเข้าไปเถอะ อย่ามัวแต่มาสงสารไม่เข้าท่าเลย ไม่มีใครอยากตายทั้งนั้น แต่สัตว์ที่กินน่ะตายอนาถทุกตัวน่ะแหละกว่าจะขึ้นมาอยู่บนจานอาหารเรา โดยเฉพาะพวกสัตว์ที่เลี้ยงไว้เป็นอาหาร โดดกักโดนต้อนโดนบังคับให้กินเพื่อให้ผลผลิตออกมาตามที่คนต้องการ เสร็จแล้วก็โดนต้อนไปฆ่า พวกที่อยู่อิสระตามธรรมชาิติยังน่าสงสารน้อยกว่าด้วยซ้ำ อย่างน้อยก็ทรมานแค่ยามโดนไล่ล่าและฆ่าตาย

จะสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่มันก็ไม่ต่างกันหรอก เคยเห็นไก่ หมู วัว และสารพัดสัตว์โดนเชือดมาหมดแล้ว หมูเนี่ยน้ำตาไหลเผาะๆเลยมันรู้ตัว ไก่เนี่ยเอาชามไปรองเลือดที่ยายปาดคอมันมากะมือ สัตว์น้ำทั้งหลายมันก็ดิ้นทุรนทุรายเพราะขาดอากาศหายใจเหมือนคนเราโดนจับกดน้ำแหละ พวกครึ่งบกครึ่งน้ำยิ่งแล้วใหญ่ ปู กุ้ง ปลิง หอยเอย ต้องกินสดๆ จับมันต้มทั้งเป็น เราจะไปเลือกกินโน่นเพราะมันเลี้ยงไว้ ไม่กินนี่เพราะมันไม่ได้เลี้ยงไว้ ไอ้นี่มันน่าสงสาร มันก็แค่ความรู้สึกส่วนบุคคล เรากินตัวอะไรไม่กินอะไรบอกไปแค่ yes no ก็พอแล้ว ไม่ต้องแสดงจุดยืน หรือ convince มาก เดี๋ยวจะทะเลาะกันเปล่าๆ เจี๊ยะไปเงียบๆดีกว่า เพราะผิดหมดแหละครับถ้ามาคิดเรื่องความชอบธรรมน่ะ ตกนรกหมดทั้งโลกแน่นอน เลิกกินเนื้อแล้วไปกินผักเถอะครับแบบนั้น


ปอริ่ง ว่าแต่จัดมีตบ่อยๆนี่บาปป่ะเนี่ย เพราะไปกินเพื่อความบันเทิงล้วนๆ

[Mysh]

จากที่เมื่อคืนมีการคุยกันว่า การกิน ขึ้นอยู่กับวัฒนธรรมในแต่ละภูมิประเทศ

คนจีน คนเกาหลี คนสกลนคร อาจจะกินหมา
คนไทยกินหมู (แต่อิสลามยี้ การกินหมูจึงเป็นของแปลกของอิสลาม)
คนอีสานกินแมลง
เอสกิโมกินเนื้อแมวน้ำ

ทุกคนต่างก็กินของที่อยู่ในท้องที่ ในภูมิประเทศของตนเอง
แต่มนุษย์มีนิสัยที่ไม่ดีในเรื่องของการเลียนแบบ เป็นเรื่องของความอยาก ไม่ใช่เรื่องของความจำเป็น
นั่นทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนกันทางวัฒนธรรมกันในทุก ๆ เรื่องรวมถึงเรื่องกิน
ซึ่งปัจจุบันเราจะเห็นได้ว่าคนไทยเราส่วนใหญ่ก็มักจะหันไปหาอาหารญี่ปุ่น เกาหลี อาหารฝรั่ง ทั้ง ๆ ที่อาหารไทยมีดีให้กินมากมาย
อาจจะเป็นเพราะเบื่ออาหารชาติตนเอง หรือความอยากลอง (รวมถึงร้านอาหารสไตล์ต่างประเทศก็ชวนกันมาตั้งในประเทศเรามากมาย)
วิถีการกินในปัจจุบันจึงไม่ใช่เรื่องของความจำเป็น แต่เป็นเรื่องของการกลืนวัฒนธรรมถิ่นฐานอื่น และเรื่องของกระแสนิยม
และเพราะมนุษย์ต้องการกินของที่อร่อย(ไม่ได้หมายความว่าอาหารไทยไม่อร่อย เพราะฝรั่งก็ยังหาอาหารไทยกิน) อาจจะนับได้ว่า เป็นการกินเพื่อความบันเทิงอย่างที่รินซังว่าก็ได้

แต่ไม่ได้หมายความว่าการที่เรา ๆ ทุกคนกินอาหารต่างประเทศกันอยู่ทุกวันนี้ จะเป็นการกินที่ผิด เพราะถึงแม้จะกินเพื่อความบันเทิง กินมากเกินความจำเป็น ไม่ไ่ด้กินเพื่ออยู่ แต่อยู่เพื่อกินก็ตามที เพราะถึงจะมีการล่าวาฬ(หรือสัตว์อะไรก็ตามที่เราถือเป็นสัตว์ใหญ่ สัตว์แปลกที่ไม่ควรกิน และใกล้สูญพันธุ์) แต่เราก็ไม่ได้ทำให้เกิดความเดือดร้อนกับใคร ถ้าในเมื่อเรากินแล้ว เรามีการสร้างทดแทนขึ้น เหมือนการตัดต้นไม้ในต่างประเทศกที่มีการปลูกทดแทน ดังนั้นสัตว์ต่าง ๆ ที่เรานำมาบริโภคควรจะมีการเพาะพันธุ์ทดแทนเพื่อไม่ให้สูญพันธุ์เช่นกัน (ไม่อย่างนั้นหมู ไก่ คงหมดโลกไปแล้วถ้าไม่มีพวกฟาร์มที่เลี้ยงไว้สำหรับขายกิน)

เราควรสร้างความเท่าเทียมให้กับของทุก ๆ ประเภทที่เราบริโภคเพื่อไม่ให้สูญสิ้นไปจากโลก(ถึงแม้จะเพาะพันธุ์ยาก แต่ก็ควรต้องพยายามทำ ไม่เช่นนั้นก็ควรต้องลดปริมาณการกิน) และก็เห็นด้วยที่ว่า ต้องสำนึกต่อชีวิตที่ต้องพลีไปเพื่อความอยู่รอดทุก ๆ วันนี้ของเราบ้าง ถึงแม้เราจะกินมันเพื่อความอร่อย(แล้วความอิ่ม ความอยู่รอดของเราเป็นอันดับรองก็ตามที)

เอ้า เปิดฟาร์มเลี้ยงไก่่เซโฟลวรอธกันเถอะ ! (สรุปคือ จะกินกันให้ได้เลย 555)

[Wassery_Harp]

อ้าว เล่นตอบซะสายกลางหมด งี้ก็เถียงไม่ได้สิ Σ(ﾟДﾟ；)

ว่าแต่บอร์ดนี้ก็กินเพื่อการบันเทิงกันเยอะเหมือนกันแหะ -_,-+

แต่คำว่า "กินเพื่อการบันเทิง" เนี่ยแหละ ที่ยังมีปัญหาอยู่
เราจะรู้ได้ยังไงว่าอะไรคือกินเพื่อการบันเทิง แล้วอะไรไม่ใช่
สิ่งที่เราเห็นว่าเป็นการกินเพื่อการบันเทิงอย่างแท้จริงก็คือ บุฟเฟต์
เพราะคนจำนวนมากไปกินบุฟจะคิดว่า "กินเอาคุ้ม" "ยัดให้เยอะที่สุด" ซึ่งสองอย่างนี้ตามปกติแล้วไม่ใช่เป้าหมายของการกินแน่ๆ
และปัญหาที่ตามมาของบุฟเฟต์ก็คือ ในแต่ละวันจะมีของที่ต้องเหลือทิ้งอยู่มากมาย
เนื่องจากบุฟต้องเตรียมอาหารให้มาก ลองคิดภาพว่าถ้าตัวเองไปกินบุฟตอนท้ายๆมื้อ แล้วของแทบไม่เหลือเรา เราคงด่าร้านมันซะย่อยยับ

แต่นอกเหนือจากนั้นล่ะ?
จะบอกว่าคนที่ทานอาหารแปลกๆ เป็นการกินเพื่อการบันเทิง
ก็วนกลับไปที่ปัญหาว่า "แล้วอาหารแปลกๆ คืออะไร?"
ข้อโต้แย้งที่คนไทยชอบพูดมากที่สุด (เท่าที่เราเจอมา) ก็คือ
"สัตว์ที่ไม่ได้เลี้ยงไว้กิน" หรือ "สัตว์ที่ไม่ได้เกิดมาให้เรากิน"
ถ้าอย่างนั้นแล้ว ใครกำหนดอีกล่ะว่า สัตว์อะไรที่เลี้ยงไว้กิน หรือเกิดมาเพื่อให้เรากิน
ประเทศอิสลามมันคงไม่มีฟาร์มเลี้ยงหมูหรอก
และอีกสิ่งที่ตามมา ก็อย่างที่ Flow พูดว่า สัตว์ที่เลี้ยงไว้กินไม่ยิ่งน่าสงสารเหรอ
มีชีวิต เกิดมาถูกกักขัง เพียงแค่รอวันตาย
แถมยังตายให้กับความชอบธรรมแปลกๆของมนุษย์ที่ว่า "แกเกิดมาเพือเป็นอาหารให้ชั้น"

ถ้าภาพลักษณ์ของอาหารที่ชัดเจน ทำให้เราคิดว่าการนำมาเป็นอาหารเป็นเรื่องชอบธรรม
(เช่น ภาพของคนกินหมู ไก่ ทำให้เราคิดว่าการกินหมู ไก่เป็นเรื่องชอบธรรม)
แล้วการที่คนเรามีภาพลักษณ์ของสัตว์ร้ายกินคน
ทำไมเราถึงไม่เห็นว่า สัตว์ร้ายกินคนเป็นเรื่องชอบธรรมล่ะ?

ถ้าการกินเพื่อการบันเทิง เป็นการกินของอร่อย หรือของที่ชอบ
งั้นมันก็ผิดตั้งแต่ แ_ลม_น แล้วแหละ (￣ー+￣)
หรือจะบอกว่าเป็นของที่หายาก ทานยาก ต้องแสวงมา
แ_ลม_น ก็ผิดอยู่ดี ต้องออกทะเลไปหาใช่ง่ายๆ
หรือพวกหอยอยู่ในเปลือกยากลำบาก ทำไมต้องไปแงะมันออกมากิน
น้ำซุปกระดูก ต้องต้มเคี่ยวตั้งกี่ชั่วโมง
ถ้าจะพูดเรื่องกินเพื่อความสุข ความอร่อยแล้วล่ะก็
มันก็จะผิดตั้งแต่การที่เราหัดปรุงอาหารแล้ว

และปัญหาในประเด็นนี้ก็จะมีอีกอย่างคือ
ในเมื่อเรามีสิทธิเสรีภาพในฐานะมนุษย์ เหตุใดเราจึงเลือกสิ่งที่เราชอบไม่ได้?
พวกเราทุกคนก็รู้ว่า ถ้าเราชอบกินไก่ เราก็กิน คนอื่นชอบปลา ก็กิน
ถ้าคนๆนึงจะบอกว่าชั้นชอบวาฬ
ทำไมเราจะบอกว่า เราเลือกกินไก่ได้ แต่คนนั้นเลือกกินวาฬไม่ได้
ทั้งที่สิทธิในการเลือกของเราน่าจะเท่ากัน

แล้วถ้าบอกว่าเราเลือกไม่ได้
แล้วมนุษย์มีเสรีภาพจริงหรือไม่?

การกินเพื่อความบันเทิง ตกลงแล้วคืออะไรกันแน่หนอ?
มันก็อาจจะแค่ ถ้าคุณอยากดูข่าว
คุณเลือกดูรายการคุยข่าวแทน มันก็ได้เนื้อหาข่าวเหมือนกัน แต่อาจจะสนุกกว่านิดหน่อย
คุณมีความผิดรึเปล่าล่ะ?

ยาวล่ะ พอก่อง~~

[Reingale]

?????????


คุยเรื่องไรกันหว่า

กลับมาอีดิท

จะว่าไปแล้ว กินอะไรก็เหมือนกันแหล่ะครับ อย่าคิดมาก

[Shiryu]

อ้างว่าคุยตรรกะ สุดท้ายก็ไม่พ้นของกิน นี่แหละสาวๆบอร์ดเรา


คนเซนซิทีฟเรื่องนี้กันเยอะเหมือนกันนะครับ เดี๋ยวนี้บางประเทศมีกฎไม่นำเข้าเนื้อสัตว์ที่วิธีฆ่าทำให้สัตว์ทรมาน หรือไม่ได้ฆ่าตามวิธีการที่เขากำหนดไว้น่ะ สุดท้ายทุกอย่างมันจะไปสรุปที่ตรรกะ บางคนอาจบอกว่าฉันเห็นความสำคัญของชีวิตจิตใจเรื่องตรรกะอะไรมันไม่สำคัญหรอก ทั้งที่เหตุผลกับบรรทัดฐานความสุขของแต่ละคนก็แตกต่างกันขนาดนี้

นักโทษคดีข่มขืนควรจัดการยังไง?
>> feminist หลายคนคงตอบแบบไม่ยากเย็นว่าประหารมันซะ / ตัดอู๋วมันซะ
อ้างความเห็นใจที่มีต่อผู้ถูกกระทำทั้งที่ความรู้ึสึกตอนตอบเต็มไปด้วยความสะใจและต้องการล้างแค้น
หลักการจัดการผู้กระทำความผิดที่คิดกันมาและปรับปรุงกันมาตั้งหลายชั่วอายุคน พบว่าการกระทำความผิดบางประเภท บทลงโทษที่รุนแรงไม่มีผลต่อการลงมือกระทำ ซ้ำร้ายเมื่อรู้ว่าจะต้องรับโทษหนักอาจทำให้ลงมือฆ่าเหยื่อเพื่อไม่ให้ตัวเองถูกจับ ด้วยเหตุนี้การลงโทษในระดับกลางยังคงมีความจำเป็น
เช่นกันกฎตาต่อตาฟันต่อฟัน (ขโมยของตัดมือ, หลอกลวงตัดลิ้น ฯลฯ) ก็เลิกใช้ไปหลายร้อยปีเพราะหลังมีการลงโทษให้สูญเสียอวัยวะ คนพิการด้วยสาเหตุอื่นเช่นรถทับแขนขาด จะไม่สามารถอยู่ในสังคมได้อย่างปกติสุข เพราะจะมีตราบาปติดตัวให้ถูกตราหน้าเหมือนคนกระทำความผิดต่างๆ เมื่อไม่ได้รับการยอมรับในสังคมก็มีแต่ความเกลียดแค้นสังคมแล้วก็ต้องกระทำความผิดต่อไป เช่นเดียวกับคนที่ผิดจริงและไม่สามารถกลับเข้าสังคมได้แล้วก็กลับมาทำผิดซ้ำแล้วซ้ำอีก การลงโทษจึงเน้นให้มีการบำบัดและเปิดโอกาสให้คนผิดแก้ตัวอีกครั้งด้วย

จะเห็นว่าการตัดสินด้วยตรรกะจะเปิดทางออกที่ดีที่สุดทั้งกับผู้ถูกกระทำและสังคมส่วนรวม (ไม่เกี่ยวกับกินหมูกินวัวนี่นะ เอาเป็นว่าท่อนบนเป็นตรรกะ vs จิตใจแล้วกัน) ขอย้ำว่าจะอ้างตรรกะต้องไม่มี fallacy ไม่งั้นก็ไม่ต่างกับบอกว่าฉันเห็นแบบนี้ฉันจะเอาแบบนี้อย่างไม่มีเหตุผล


เรื่องฆ่าเพื่อกินก็เช่นกัน มีคนแคร์เรื่องนี้เลยค้นคว้าเรื่องการรับรู้ความเจ็บปวดของสิ่งมีชีวิตต่างๆไว้มากมาย ผลงานวิจัยก็หลากหลายตั้งแต่คนที่บอกว่าปูไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด ไปจนถึงคนที่บอกว่าต้นไม้รับรู้ความเจ็บปวดได้ (แต่ระหว่างทดลองนี่ลำบากกลุ่มตัวอย่างนะ)
สัตว์ยิ่งโครงสร้างร่างกายซับซ้อนกระแสที่กระตุ้นให้สมองสั่งการรับรู้ความเจ็บปวดยิ่งมาก ซึ่งไฟลัมระดับสูงตั้งแต่สัตว์มีกระดูกสันหลัง-สัตว์ปีก ไปจนถึงสัตว์มีกระดูกสัตว์หลัง-เลี้ยงลูกด้วยนม ระบบประสาทคล้ายคลึงกัน
ในเมื่อมีเซลล์ประสาทที่ทำให้รู้สึกเจ็บปวดได้เหมือนกันผมคิดว่าการกินสัตว์เล็กทำให้หลายชีวิตต้องสังเวยต่อความอิ่มของเรามากกว่าการกินสัตว์ใหญ่
แก้ fallacy แบบไม่เกี่ยวกับคำถาม >>วัวไม่ได้ร้องไห้เมื่อถูกส่งเข้าโรงฆ่าสัตว์ มันหลั่งของเหลวออกมาล้างสิ่งระคายเคืองตาตามกลไกร่างกายของมันต่างหาก สิ่งมีชิวิตเดียวที่ร้องไห้ด้วยความเศร้าคือมนุษย์

พูดถึงเรื่องวิธีฆ่าแบบที่ได้รับการยอมรับในยุโรปและหลายๆประเทศที่มีกฎไม่นำเข้าเนื้อสัตว์ที่ตายทรมานบลาๆๆอะไรนั่นหน่อย ...CP เราก็ทำแบบนี้หละ
โชคดีที่มีคนพบว่าวัวที่ถูกฆ่าตอนตื่นกลัวเนื้อจะรสชาติไม่อร่อย เช่นเดียวกับนกกระจอกเทศ จึงต้องทำให้มันผ่อนคลายที่สุดและไปสบายที่สุด เป็นไงรู้สึกผิดน้อยลงไหม
ไก่จับห้อยหัวผ่านน้ำช็อตไฟให้สลบก่อนเชือดคอครับ คนในกระบวนการจะเป็นอิสลามทั้งหมด
หมูนี่ผมไม่แน่ใจนะ น่าจะไฟช็อต
กุ้ง หอย ปู ปลาไม่มีวิธีการฆ่าครับ ไม่ถือว่ามีปมประสาทสูงพอที่จะรับรู้ความเจ็บปวดได้ชัดเจน แต่ส่วนมากจับได้โยนลงถังน้ำแข็งก็น็อคน้ำแข็งตายหมดทันทีเพราะอุณหภูมิร่างกายเปลี่ยนเร็วเกินไป ไม่น่าจะเจ็บปวด (อาจมีคนคิดว่าไอ้คนพิมพ์ลองมาโดนเองแมะ)


ส่วนคนที่บอกว่าตัวอะไรก็แหลกๆเข้าไปเหอะ อิ่มเป็นพอ คืนนี้ผมจะไปจับน้องสาวคุณเข้าปาก

[tsukasa]

ขอแอบนอกเรื่องก่อน

ด้วยเหตุใดบ็อกซ์เราจึงมักพูดเรื่องกินกันยามดึก =A=? นี่หลังจากเค้าออกไปยังคุยเรื่องกินกันอยู่อีกเรอะ (ถึงจะเปลี่ยนประเด็นไปนิดก็เถอะ)
กะ.. ทำไมแอดมินอ่านชื่ออ้อล์เป็นวาร์ปล่ะ = =" คำมันไม่ให้นา ถ้าอ่านก็น่าจะ สาส รึ ฮาร์ป อะไรแบบนี้มากกว่า =w=

เอาล่ะๆ กลับเข้าประเด็น

ขอพิมพ์ก่อนละกัน (จะได้ไม่มีความรู้สึกรีพลายอื่นปน)

- การกินของแปลก
เอ... ก็ไม่รู้สิ แบบไหนบ้างคือของแปลก พวกเนื้อกบนับไหม? เนื้อนกกระจอกเทศ? เนื้อ บลาๆๆๆๆ รถด่วนอีกอ่ะ
คือส่วนตัวถ้าจะลองกินคือกิน ไม่อยากกินก็ไม่กิน หรือบางอย่างไม่กินเพราะทางบ้าน และบางอย่างจะไม่กินเพราะถือเคล็ดหรือสงสารอะไรก็ว่าไป อาจจะรู้สึกขยะแขยงเวลานึกสภาพของคนที่กินของที่ตัวเองไม่กินอยู่เหมือนกัน แต่อีกด้านเขาก็มีสิทธิ์กินนะ (ตราบที่ไม่ได้ทำผิดกฏหมายรึอะไรล่ะก็)

สุดท้ายสิ่งที่จะตัดสินได้ว่าควรกินรึไม่ก็เป็นตัวคนๆนั้นเองอยู่ดี (เช่น ไอ้นี่ใครลากไปกินผักก็ ไม่อาวววววววววว =A= แต่ถ้าให้กินรถด่วน กินฮับ =w=/ เป็นต้น << ไม่กลัวหนอนเหรอ ก็ไม่ชอบตอนมันเป็นๆนะ อ้าว แล้วทำไมกินล่ะ ก็ลองกินดูตอนไปเที่ยวเชียงใหม่แล้วติดใจ แหะ =w=a)



- สัตว์บางชนิดที่คนนำมากินนั้นเป็นสัตว์ใหญ่
ชีวิตก็คือชีวิต จะเล็กจะใหญ่ก็คือชีวิต เราก็ไม่ใช่พวกที่กินพืชผัก เราเป็นสัตว์กินเนื้อ (แฮ่ = =+) เราเองก็กินชีวิตอื่นๆอยู่เหมือนกัน ในขณะเดียวกัน ก็ใช่ว่าจะไม่มีคนที่กินคนด้วยกันเลยสักหน่อย ชีวิตมันวัดไม่ได้ มันหักลบกันไม่ได้อยู่แล้วล่ะ
เราไม่กินเนื้อวัว เพราะความเชื่อของทางบ้าน (นับถือเจ้าแม่กวนอิม) ไม่ได้เกี่ยวว่ามันเป็นสัตว์ใหญ่รึเปล่า
ถ้าจะบอกว่าไม่กินสัตว์ใหญ่ งั้นแค่ไหนถึงจะเป็นสัตว์ใหญ่ที่ว่าล่ะ ก็ไม่มีใครบอกได้
สรุปเหมือนหัวข้อตะกี้ สุดท้ายคนที่ตัดสินใจก็คือคนๆนั้นอยู่ดี


ความเห็นส่วนตัวคือ ถ้ากินอย่างเคารพล่ะก็ มันก็โอเคแล้วนะ (กินให้หมด อย่ากินทิ้งกินขว้าง แต่ไม่ต้องมาบอกให้หนูกินผักให้หมดนะ เพราะหนูจะยกให้คนอื่นกิน =w=/) ไม่ใช่แบบไปล้มมาตัวบะเอ้ง คนกินนิดเดียวทิ้ง อันนี้เสียดายชีวิตที่จากไป TwT~

จบเถอะ.... ไม่รู้จะพิมพ์อะไร =w=" เดี๋ยวนึกออกมาต่อใหม่

[Siegfried]

อะไรควรกินอะไรไม่ควรกิน?

สำหรับผม คิดว่าสัตว์ที่ไม่ควรกิน ก็คือสัตว์ประเภทที่

1.ใกล้สูญพันธ์ หรือ ถ้าฆ่าแล้วจะก่อให้เกิดความเสียหายขึ้นในระบบนิเวศน์ แล้วก็เพาะพันธุ์ได้ยาก,คนไม่นิยมกิน ไม่คุ้มต่อการมาเพาะพันธุ์เพื่อเลี้ยงเอาเนื้อไปกิน ส่วนใหญ่พวกนี้จะมีกฎหมายคุ้มครองอยู่แล้ว

2.มีระดับสติปัญญา เทียบเคียงได้กับตัวคนที่จะเลือกกิน

เชื่อไหม มีสุภาษิตที่บอกว่าเสือย่อมไม่กินเนื้อเสือ แต่ปลาที่มันเกิดมาในบ่อเดียวกัน มันรุมกินเนื้อตัวที่ถูกเชือดแล้วโยนลงบ่อ

แต่มนุษย์ที่ฆ่ากันตายในสงคราม โดยถูกปลูกฝังให้เกลียดทหารของประเทศศัตรู กลับไม่ฉีกกินเนื้อทหารที่ตนฆ่าตายอย่างโกรธแค้น

แต่มนุษย์บางพวกที่ยังไม่ได้รับการปลูกฝังสติปัญญา / สังคมขาดการติดต่อกับโลกภายนอก พวกชนเผ่าบางกลุ่ม (ซึ่งเป็นบางพวกจริงๆ) กินศพมนุษย์ที่ตัวเองฆ่าได้

อันนี้มันน่าจะมาจากความรู้สึกมากกว่าเหตุผลนะครับ มันไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นสปีชีส์เดียวกันหรือเปล่า แต่ถ้ามีสติปัญญาสูงเทียบเราได้ เราก็คงไม่กินมันหรอก เช่น สมมุติว่าจู่ๆมีสิ่งมีชีวิตอีกพวกโผล่มาในโลกเรา เป็นเผ่าเป็ดแบบในซุย3แบบนี้ เราก็คงไม่ไปล่ากินเนื้อมันหรอก ไม่งั้นแค่การแบ่งแยกสีผิว/เชื้อชาติ/ฝ่าย ก็พอที่จะทำให้คนเรารับประทานเนื้อกันเองได้แล้ว


ส่วนตัวผมให้กินเนื้ออะไรก็ได้ประโยชน์กับร่างกายเหมือนๆกันแหละ อยู่ที่ว่าตัวผมชอบกินรึเปล่า

ผมไม่กินสัตว์ทะเลเพราะแพ้ ผมไม่กินเนื้อคนเพราะยังมีอย่างอื่นให้กินอยู่ เช่นเดียวกับเนื้ออะไรก็ตามที่ผมไม่ชอบอื่นๆ(ต่างกันตรงที่ไม่เคยลองกินเนื้อคนนะ) ถ้าตกอยู่ในสถาณการ์ณแบบที่ไม่มีอะไรให้กินเลยจริงๆ จะสัตว์แสนรู้ สัตว์สงวน หรือเนื้อคน ถ้าโลกทั้งโลกกลายเป็นก้อนหินที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตอะไรเติบโตได้ แล้วมีมนุษย์ที่ไม่มีความสำคัญอะไรกับเราอยู่อีกคน ก็ต้องกินแหละครับ


ส่วนเรื่องมนุษย์โดนกินนี่ชอบธรรมมั๊ย?

ผมก็ว่ามีสิทธิ์นะ ในเมื่อมนุษย์กินสัตว์อื่นได้ทำไมมนุษย์จะถูกกินบ้างไม่ได้ล่ะ มันก็จัดอยู่ในเกณข้อ2ที่ผมบอกไปน่ะ ถ้าตัวอะไรก็ตามมีสิปัญญาเหนือกว่ามนุษย์ ก็อ้างได้ว่ามนุษย์ยังเลี้ยงเป็ดไก่เพื่อนกิน หรือตัวอะไรที่สติปัญญาต่ำกว่ามันก็ไม่มานั่งอธิบายหรอกครับ เพราะในสายตามันมนุษย์ก็แค่สัตว์พันธุ์นึง
ส่วนเรื่องกินเพื่อความบันเทิง ช่างมันเห๊อะ== ต้องดูการ์ตูนทำอาหาร "การกินก็เป็นความบันเทิงอย่างหนึ่งของมนุษย์" แค่ปรุงอาหารให้มันกินแล้วไม่อ้วกออกมาก่อน หรือกินแล้วรู้สึกว่ารสชาดพอกินได้ แค่นี้ก็เป็นความบันเทิงแล้วล่ะครับ

[Lord Riou]

ขี้เกียจอ่าน เขียนอะไรกันเยอะมากมาย เสียเวลาแต่งฟิคหมด

/me โดนปาระเบิด

คนอื่นๆแสดงความเห็นกันหมดแล้วอ่ะ ผมขอบอกอะไรสั้นๆละกัน (จะรีบไปนอน==)

ถ้าใครเคยดูไพเรทซาวด์หรือซับอังกฤษจะรู้จักประโยคนี้

Take What You Can.
Give Nothing Back.

ผมค่อนข้างเห็นด้วยกับประโยคนี้นะ
สิ่งมีชีวิตทุกตัวไม่มีความแตกต่างหรอกครับ รวมทั้งมนุษย์ด้วยซ้ำ
มนุษย์ก็แค่สิ่งมีชีวิตว์ที่แต่งตั้งตัวเองขึ้นมาเป็น "สัตว์ประเสริฐ" แล้วก็กำหนดความแตกต่างจากเผ่าพันธุ์ตัวเองกับสัตว์อื่นๆขึ้นมา

ถ้าคิดว่าสัตว์อะไรสมควรกิน ไม่สมควรกินเนี่ย บอกได้แค่ว่า

"สัตว์พวกนั้นอยู่ตามธรรมชาติของตัวเองไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้โลก
แต่มนุษย์สร้างความเดือดร้อนให้โลกมาตลอด"
เพราะฉะนั้น เราควรกินมนุษย์ครับ

เดี๋ยวสักวันเวพอนจะหลุดออกมาฆ่ามนุษย์ทุกคนเพื่อปกป้องโลก

[[Y]uber]

ดุเดือดอะไรกันขนาดนี้ - -ไม่ค่อยได้เข้าบอร์ดด้วย แต่ช่วงนี้อาจเข้าบ่อยเพราะเน็ทเน่า(เป็นงั้นไป- -)

เรื่องการกินของแปลก

ส่วนตัวเราไม่กินของแปลกอยู่แล้ว ว่าแต่ของแปลกนี่คือไรหละ? ของที่เราไม่รู้จักงั้นหรอ

บางอย่างที่ออกตามทีวี เราก็คิดนะว่า เค้ากินกันไปได้ไง มันไม่ใช่อ่ะ - -เคยดูที่เค้าเอา ปลาหมึกเป็นๆมาย่างเงี้ย น่ากลัวได้อีก (แต่ปลาหมึกมันไม่ใช่ของแปลกนี่หน่า) แต่วิธีการกินมันแปลกมากกว่า อย่างปลา ที่เค้าเอาผ้าชุบน้ำรองส่วนหัวไว้แล้วทอดแต่ตัวเงี้ย เวลาเราเอาไปกินแล้วปากมันก็ยังขยับๆ- - ตกลงว่า อะไรแปลกกันแน่หละเนี้ย

ความจริงในเมื่อมันออกเป็นอาหารนี่หน้าตาน่าทานแล้ว ถ้าเราไม่สนใจว่ามันคืออะไร กินไปอิ่ม...จบ มันก็น่าจะพอแล้ว เหมือนกับที่บางคนบอกว่า อาหารที่แปลกสำหรับเรา อาจจะเป็น อาหารพื้นๆธรรมดาๆ สำหรับ ชนชาติ หรือ คนอื่นๆก็ได้

แต่เราอยากให้มองได้คุณประโยชน์มากว่าความเชื่อนะ บางคนคิดว่ากินนั่น กินนี่แล้วดี แต่จริงๆแล้วมันดีรึเปล่านี่สิ

ส่วนเรื่องสัตว์ตัวเล็กหรือตัวใหญ่ในความคิดเรา ก็คือ1ชีวิตเหมือนกันนั่นแหละ แต่เราสงสารพวกที่เลี้ยงไว้เป็นอาหารมากกว่าเพราะพวกนี้จะถูกขุนเพื่อให้ได้ผลผลิตที่ดีด้วยวิธีการต่างๆนานา อันสุดแสนจะโหดร้าย

ส่วนเรื่อง "การกินเพื่อความบันเทิง" การกินเพื่อความบันเทิงนี่คืออะไรหละ คนเรากินเพื่ออยู่ทั้งแหละคงไม่มีใครที่อิ่มแล้วก็ยังตะบี้ตะบันกินไปหรอกมั้ง น่าจะใช้คำว่า "กินตามแฟชั่น" หรือ "กินตามความเชื่อ" จะดีกว่านะในคามคิดของเรา

ปล.โดยส่วนตัวคิดว่าเราไม่สามารถไปบังคับคนนั้นคนนี้กินนั่นกินนี่อยู่แล้ว ถึงจะมีกฏหมายหรืออะไรก็เถอะ แต่ยังไงมันก็ต้องมีพวกลักลอบอยู่แล้ว

ปล2.เรื่องแบบนี้ไม่น่ามาเถียงกันยาวเหยียดเลยน้า ถึงจะเป็นการแสดงความคิดเห็นก็เถอะ

[Siegfried]

^
^
^
ลายเซ็นคนข้างบนนี่ เป็นการดูคนกินกล้วย เพื่อความบันเทิงครับ!

(อ่านดีๆนะ)

[woruso]

ประเด็นที่1
สัตว์ทั้งหลาย ทั้งตัวเราทั้งสัตว์ต่างๆ ความเจ็บปวดเท่ากัน ไม่มีการเเบ่งความเจ็บปวด อยู่ที่การตายเเบบไหนต่างหาก
ความตายหากตายด้วยอายุ มันไม่เจ็บเท่ากานตายเพียงเพื่อเอาเข้าปากเคี้ยวๆกลืน จิตสำนึกของคนเราก็เช่นกัน ถ้าเราคิดที่จะกิน ก็คิดว่ามันไม่เจ็บ เเต่หากเราย้อนดูตัวเอง มันสมควรเเล้วเหรอที่ฆ่าสิ่งที่มีชีวิต เลือดเนื้อ เเละเป็นสัตว์ไม่สมควรกิน เพียงเพื่อความอยากลอง อยากรู้ สัตว์ก็มีหัวใจ มีสมอง รับรู้คาวมรู้สึก พ่อเเม่มันก็มี
เราคิดว่าสัตว์มันไม่เจ็บ มันทนเพราะมันเเสดงออกไม่ได้ เเต่มนุษย์เเสดงออกทางสีหน้าได้ พูดได้ ทุกคนคงเคยเห็นมาบ้าง สัตว์ที่กำลังจะตาย มันมีน้ำตา เเละเมื่อเจ้าของตาย มันมีน้ำตา ถ้าเราย้อนคิดซักน้อย เราทำให้ชีวิตน้อยๆที่กว่าจะเกิดมาได้ต้องตาย ไม่ได้มีชีวิต เพื่อเพิ่มระบบนิเวศ เพื่อโลก
สำหรับผม จะให้ฆ่าสัตว์น่ะ ผมไม่ทำหรอกยกเว้นพวกเเมลง เเล่ะกินเเต่สัตว์ที่เขาเกิดมาเพื่อให้มนุษย์อยู่รอด ประเด็นเเรกทำให้ผมเสียใจสุดๆ ขอฝากประโยคไว้ประโยค
"กินเเค่บางส่วน ก็เหมือนท่านกินวิญญาณสัตว์ไปทั้งตัว"

ประเด็นที่ 2
อย่างที่ว่าไว้ ความเจ็บปวดสัมผัสได้ เเต่อยู่ที่การเเสดงออกของสัตว์ต่างหาก สำหรับผม ไม่ว่าจะไปฆ่าเขา หรือไปทำร้าย มันอยู่ที่เหตุผลต่างหาก สมควรเเล้วหรือ??

---------------------

ขอจบประเด็นไว้เเค่นี้ โอ้ย เขียนเเล้วเครียด 55+"