ครั้งที่ 1
C – คิริล....
K – มีอะไรเหรอ?
C – ขอบคุณนะ.... ที่ช่วยฉันเอาไว้
K – อ๋อ เรื่องนั้นเองเหรอ.... ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า ว่าแต่เธอไม่บาดเจ็บที่ไหนนะ?
C – อื้ม ฉันปลอดภัยดี.... ขอบคุณนะ

ครั้งที่ 2
C – นี่ คิริล....
K – อะไรเหรอ?
C – คุณเซเนก้าเค้าเป็นคนดีเนอะ เค้าสอนอะไรให้ฉันหลายอย่างเลยล่ะ
K – เห .... งั้นเหรอ
C – อื้อ อย่างเช่นวิธีใช้ไฟ วิธีซักผ้าแบบประหยัดน้ำ....
K – หืม.... เซเนก้าเองก็มีแง่มุมแบบนั้นเหมือนกันเหรอเนี่ย....
C – แล้วก็วิธีแกล้งคุณอัลดาร์คน่ะ....
K – .... เซเนก้า ....

ครั้งที่ 3
K – คอลเซเรียเคยเรียนวิธีใช้เวทมนตร์จากคนอื่นเหรอ?
C – อื้อ.... แต่ก็แค่ทฤษฎีนะ.... ฉันไม่เคยคิดเหมือนกันแหละว่าจะมีวันได้เอาวิชาออกมาใช้จริงๆ ด้วยน่ะ
K – ถ้าเป็นอย่างงั้น ดูจากพลังเวทย์ของเธอแล้ว ก็แปลว่าเธอต้องมีพรสวรรค์แน่ๆ เลยล่ะ
C – แต่ทุกๆ คนเก่งกันมากๆ เลยล่ะ.... ฉันเอง ถ้าไม่พยายามไม่ให้กลายเป็นตัวถ่วงของทุกๆ คนล่ะก็....

ครั้งที่ 4
K – คอลเซเรีย.... เป็นอะไรรึเปล่า? เหนื่อยบ้างมั้ย?
C – คิริล.... ขอบคุณที่เป็นห่วงจ้ะ ฉันไม่เป็นไรหรอก
K - .... ห้ามฝืนตัวเองนะ
C – อื้ม

ครั้งที่ 5
C – นี่ คิริล
K - อะไรเหรอ?
C – ทุกๆ คนที่อยู่กับคิริล.... ดูทุกคนสนิทกันจังเลยนะ
K – อา.... จะว่าไปก็ใช่เนอะ
C – สำหรับคิริลแล้วมันเป็นเรื่องธรรมดาเหรอ? ถ้ามองจากฉันล่ะก็ ฉันว่าน่าอิจฉาออกแท้ๆ....
K – แต่คอลเซเรียเองก็เป็นเพื่อนของพวกเรานี่นา
C - .....อื้ม

ครั้งที่ 1
S – ลาสโล
L – เป็นไงบ้าง
S – ฉันจะสู้ได้ดีไหมนะ?
L – ต้องได้อยู่แล้วสิ
S – งั้นเหรอ ได้ยินแบบนี้ฉันค่อยสบายใจหน่อย

ครั้งที่ 2
S – ลาสโล....
L – อะไรเหรอ?
S – ฉัน เคยก่อเรื่องไว้กับเธอมากเลยเนอะ ทั้งไล่เธอออกจากกองอัศวิน.... แล้วหลังจากนั้นก็เอาแต่เกะกะเธอตลอด
L – เรื่องมันผ่านไปแล้วน่า
S – ขอโทษ.... จริงๆ นะ
L – อื้ม.... พอเถอะนะ

ครั้งที่ 3
S – ลาสโล
L – สโนว์เหรอ....
S – ไม่นึกเลยนะว่าปืนใหญ่เวทมนตร์จะเป็นของอันตรายถึงขนาดนี้....
L – อื้ม.... ถ้าไม่ทำลายซะให้หมดล่ะก็
S – นั่นสินะ....

ครั้งที่ 4
L – สโนว์
S – ลาสโลเหรอ ทางนั้นเป็นไงบ้าง?
L – ก็พยายามอยู่ล่ะ
S – ทางนี้ก็เหมือนกัน พูดไปแล้ว.... พอมาร่วมมือกับพวกคิริลคุงแบบนี้แล้ว มันชวนให้นึกถึงสมัยเป็นนักเรียนเตรียมจังเลย.... แปลกดีนะ
L – ไม่แปลกอะไรหรอก
S – งั้นเหรอ.... ไปกันรึยังล่ะ
L – อื้ม

ครั้งที่ 5
S – ลาสโลเหรอ
L - .... ถ้าการต่อสู้ครั้งนี้จบแล้ว หลังจากนั้น ฉันคิดว่า จะไปเที่ยวที่ราสริลน่ะ
S – เหรอ..... มาสิ พักนี้มีร้านอาหารเกี่ยวกับปลาอร่อยๆ เปิดใหม่ด้วยล่ะ เดี๋ยวฉันนำทางให้เอง
L – อื้ม

ครั้งที่ 1
K – ไม่ได้เจอกันนานนะ ลาสโล
L – นั่นสินะครับ
K – ไม่นึกว่าจะได้มาต่อสู้ร่วมกับเจ้าอีกครั้งนะ
L – นั่นสินะครับ....

ครั้งที่ 2
K – ลาสโล
L – ครับ
K – หลังจากตอนนั้นแล้ว.... เป็นยังไงบ้าง? ตราสัญลักษณ์ที่มือซ้ายของเจ้าน่ะ....
L – ดูเหมือนจะไม่เป็นไรแล้วล่ะครับ ถึงจะใช้มัน.... ก็ไม่ล้มไม่หมดสติเหมือนเมื่อก่อนแล้วครับ
K – งั้นเรอะ.... อย่างนั้นก็ดีแล้ว ได้ยินอย่างนั้นข้าก็ค่อยสบายใจหน่อย

ครั้งที่ 3
L – คุณคิกะครับ
K – อะไรรึ?
L – ที่เกาะโจรสลัด ไม่เป็นอะไรเหรอครับ?
K – เฮ่อ.... ยังไงซะ ตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ล่ะ ปืนใหญ่เวทมนตร์ถูกแย่งไป แล้วก็เป็นฝีมือของพวกคูลูคด้วย.... ข้ากะว่าถ้าจัดการทางนี้ได้เรียบร้อยแล้วถึงค่อยกลับไปทางนั้นน่ะนะ....
L – นั่นสินะครับ.... ก่อนอื่นถ้าไม่จัดการกับปืนใหญ่เวทมนตร์ซะก่อนล่ะก็....
K – อา

ครั้งที่ 4
K – ลาสโล หลังจากนั้นเจ้าทำอะไรบ้างรึ?
L – ก็อยู่กับคุณริโน.... ให้คุณริโนใช้งานตามใจชอบครับ แต่ส่วนก็เป็นงานลาดตระเวนน่ะนะครับ
K – อย่างนั้นเหรอ.... แต่ก็นะ พระราชานั่นคงจะมีความคิดอะไรอยู่นั่นล่ะ

ครั้งที่ 5
K – อย่างนั้นเองเหรอ....
L – อะไรหรือครับ?
K – ราชาโอเบล คงจะอยากให้เจ้าเป็นผู้สืบทอดของตัวเองไม่ใช่หรอกเรอะ
L – เอ๋....?
K – เพราะฉะนั้น ก็เลยฝากท้องทะเลของประเทศหมู่เกาะให้เจ้าดูแล.... ข้ารู้สึกอย่างนั้นนะ
L – ไม่มี.... ทางหรอกครับ
K – งั้นเหรอ?
L – เพราะ.... ผม.... มีตราสัญลักษณ์ต้องสาปอยู่นี่ครับ....
K - ............

ครั้งที่ 1
N – พ่อฮะ
D – อะไรเรอะ?
N – ในที่สุด ผมก็ร่วมต่อสู้พร้อมกับพวกพ่อได้แล้วนะครับ!
D – อ้า.... จะว่าไปก็ใช่นะ
N – ผมจะพยายามไม่ให้เป็นตัวถ่วงของพวกพ่อฮะ!!
D – โอ้! พยายามเข้าล่ะ!

ครั้งที่ 2
N – พ่อฮะ
D – อะไรเรอะ?
N – ผม สู้ได้ดีรึเปล่าฮะ?
D – อะไรหา จู่ๆ ก็....
N – ผมกังวลอยู่ว่า ผมจะกลายเป็นตัวถ่วงทุกๆ คนรึเปล่าน่ะฮะ
D – พูดอะไรหา! ไม่เป็นไรหรอกน่า! เลิกกังวลได้แล้ว!!!
N – คะ ครับ!!

ครั้งที่ 3
N – พ่อฮะ
D – อะ อะไรเรอะ?
N – พ่อไปแย่งข้าวเย็นของคุณฮาร์เวย์กินอีกแล้วใช่มั้ยฮะ?
D – ชะ.... ชั้นไม่รู้เรื่อง
N – โธ่ พ่อ....!!

ครั้งที่ 4
N – พ่อฮะ
D – โอ้ มีอะไรเรอะ?
N – พักหลังนี่ คุณซีกูลท์กับคุณฮาร์เวย์มาช่วยฝึกซ้อมให้ผมด้วยล่ะฮะ
D – โอ้ งั้นเรอะ แล้วได้เรื่องอะไรบ้างมั้ยล่ะ?
N – ฮะ! พวกคุณซีกูลท์เค้าแข็งแกร่งจริงๆ ด้วยนะฮะ....
D – ก็นะ
N – แต่ คนที่แข็งแกร่งที่สุดก็ต้องเป็นพ่อเนอะฮะ
D – ของตายสิ! เอ้า ไปกันได้แล้ว!
N – ครับ!

ครั้งที่ 5
N – พ่อฮะ
D – โอ้
N – พ่อฮะ ไว้วันหลังพ่อช่วยฝึกซ้อมให้ผมมั่งนะฮะ
D – กะ ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยช่วยแกฝึกอยู่ครั้งนึงไม่ใช่เรอะ
N – ตอนนั้น.... พ่อออมมือไว้ไม่ใช่เหรอฮะ
D – เอ๋....?
N – คราวหน้าต้องเอาจริงนะฮะ!
D – อะ.... อ้า ก็ไว้วันหลังนะ ไว้วันหลัง....
N – ฮะ! ช่วยหน่อยนะฮะพ่อ!!!