ได้รับรูนจากปู่มาตั้งแต่เด็กโดยที่ตัวเองไม่ได้รับรู้อะไรเลย รู้แต่เพียงว่าต้องนำมันหนีไปให้รอดพ้นจากคนอื่นๆที่ต้องการครองครองมันให้ได้
เท็ดใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวไม่สุงสิงกับใครเพราะคำสาปของตราทำให้ผมสงสัยว่า หมอนี่ใช้ชีวิตอยู่ได้ไงโดยที่ต้องแบกภาระหนักขนาดนั้นแถมยังไม่มีคนรอบข้างคอยช่วยเหลืออีก (จากจุดนี้เลยทำให้ผมรู้สึกชื่มชมเท็ดหน่อยๆ^^")
เท็ดเคยที่จะยอมแพ้กับตราเหมือนกับคนอื่นๆทั่วๆไปโดยมอบให้กับเรือหมอก แต่สุดท้ายก็ได้ลาสโลพาออกมาจากที่แห่งนั้นและได้ก็ได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ๆ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังปลีกตัวจากคนอื่นอยู่ดี(ก็เพราะคำสาปของตรานั่นแหละ =A=) จนอีกหลายร้อยปีต่อมาได้พบกับทีลอีกครั้ง ซึ่งเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด(ยินดีด้วยเท็ด \=w=/) แต่ถึงจะเจอเพื่อนที่ดียังไง จะมีความสุขขนาดไหน แต่ชะตากรรมในตอนจบก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่...T T

รายนี้ก็ชีวิตรันทดไม่แพ้กันเลย แต่ทีลโชคดีกว่าเท็ดเยอะตรงที่มีคนคอยช่วยเหลืออยู่รอบข้าง ไม่เหมือนกับเท็ดที่อยู่คนเดียวตลอดมา ทีลยังมีคนที่รักมากมาย เช่น เกรมิโอ พาห์น คลีโอ ถึงแม้ว่าแต่ละคนก็ต้องมาล้มตายไปทีละคนก็ตามที แต่ตอนท้ายชีวิตของทีลก็สวยหรูกว่าเท็ดล่ะ (การที่เราเห็นคนที่รักต้องตายไปกีบการที่ต้องอยู่คนเดียวตลอดเวลานี่อันไหนจะทุกข์กว่ากันหว่า...?)
แต่ถึงยังไงตอนจบของผู้ที่ครอบครองโซลอีทเตอร์มันก็ไม่สวยหรูทั้งนั้นนั่นแหละ =A=

ชอบตั้งแต่โผล่มาตอนแรกในภาค1แล้ว ยิ่งเล่นไปก็ยิ่งชอบ ทั้งๆที่ดูตอนแรกออกจะเป็นคนบื้อๆปนต๊องๆยังไงก็ไม่รู้ แถมซุ่มซ่ามอีกตะหากตอนที่วาร์ปออกมาจากเกาะจอมเวท แล้วเล่นไปๆมาถึงตอนที่มอบโซลอีทเตอร์ให้ทีล รู้สึกว่า เอ้อ.. ชีวิตเท็ดก็หนักเหมือนกันเนอะ พอย้อนอดีตกลับไปที่หมู่บ้านที่ปู่เท็ดเคยมอบรูนให้ รับรู้ถึงเหตุผลความเป็นมา และเหตุที่เท็ดต้องอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด (และหนีจากวินดี้) เศร้ามากที่สุดคือตอนที่เจอกันที่คริสตัว วัลเลย์ TTATT!!! รับรู้เลยว่า เท็ดเชื่อใจทีลมากที่สุด และเปิดใจให้ทีลมากที่สุดแล้ว ถึงจะต้องตายก็ไม่ยอมให้วินดี้ควบคุมร่างเขาไปทำเรื่องที่ทำร้ายจิตใจทีลได้ (โดก็วาดยังไม่จบ โฮๆๆ.. ขอโทษนะคะ เท็ด สักวันจะวาดตอนนี้ให้จบให้ได้)

คนที่ปิดตัวเองเพราะคำสาป แล้วเปิดใจให้ใครอีกครั้งมันยาก แต่เท็ดก็ทำได้ แล้วก็ทำตัวสมกับเป็นเพื่อนแท้ของทีลด้วย

เป็นลูกชายของนายพลที่ขึ้นชื่อว่าเก่งสุด ตามธรรมเนียมคุณลูกชายก็ต้องเจริญรอยตามท่านพ่อ แต่จู่ๆจับพลัดจับพลุไปเป็นหัวหน้าของกลุ่มกบฏซะอย่างนั้น หนำซ้ำเพื่อนสนิทของตัวเองก็มาฝากรูนไว้ ที่มีผลทำให้ชีวิตเขาต้องเปลี่ยนไปอย่างสุดๆ ไหนจะต้องสู้กับพวกนายพลต่างๆที่้วนแต่รู้จักกันมากก่อนตั้งแต่เด็กๆ คนรับใช้คนสนิทก็มาตาย (แม้จะฟื้นได้ตอนหลังก็เถอะ แต่ตัวทีลตอนนันรู้ซะที่ไหนล่ะ) ต้องสู้กับพ่อตัวเอง แล้วยังต้องฆ่าพ่อตัวเองอีกต่างหาก (มันเสียดสีก็ตรงที่ยิ่งคนใกล้ตัวตาย รูนก็ยิ่งเข้มแข็ง) เพื่อนสนิทที่สุดสุดท้ายก็ตายไป สนานรบก็มีการสูญเสียอยู่บ่อยๆ เป็นเด็กหนุ่มที่ชะตารันทดจัง พอสงครามจบก็เริ่มจะทำตัวเหมือนเท็ดคือหนีไปเดินทางคนเดียว (กะเกรมิโอ) เงียบๆช่วงนึง จนกระทั่งเจอกะพวกริโอวแล้วต้องไปช่วยโกเด็กชายที่โดนมอนสเตอร์จับไป สุดท้ายก็เลยกลับไปที่เกรกมินสเตอร์อย่างเก่า

เราชอบลุคมากกว่าซาซาไร - -+ ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม สำหรับเรา เราว่าชะตากรรมของลุคน่าสงสารกว่าซาซาไร ไหนจะเป็นร่างโคลนของฮิคุซาคเพื่อจะมาเป็นภาชนะของรูนลมที่แท้จริง (ภาชนะเลยนะนั่น สรุปฐานะก็ไม่ใช่คนแล้ว) แต่ก็ดันเป็นร่างที่ผิดพลาดอีก เจ๊เลคแกก็พาออกมาจากฮาโมเนียมาเป็นลูกศิษย์ ต้องเข้าร่วมสงครามตามคำของท่านอาจารย์เลคนาร์ทอย่างไม่มีกะจิตกะใจจะรบอะไรเท่าไร สุดท้ายเพราะความฝันที่ได้เห็นก็เลยทำให้เกิดความคิดจะทำลายรูนที่แท้จริงทั้งหมด แต่สุดท้ายก็ต้องจบชีวิตลงในภาคสามนั่นเอง ซิกๆๆ เศร้าเกินไปแล้ว

แล้วโดยเนื้อแท้ตัวลุคเองก็ไม่ใช่คนชั่วร้ายอยู่แล้ว (แค่ปากเสียเอง) กลับไปเล่นใหม่ก็ชอบมากขึ้นๆ = =~

โทมัส น่ะ อยู่กับแม่มาตลอดที่ Nameless Land จนกระทั่งสามเดือนก่อน (ตามในเกม แต่ในหนังสือการ์ตูน ดันให้โทมัสยังเป็นเด็ก) ที่จะมาอยู่ที่ ปราสาทบูเดฮัค แม่ ก็โดนโจรจากกลาสแลนด์ ฆ่า เจ้าตัว ก็ไม่ได้เอาความแค้นมาเป็นตัวตั้ง แต่กลับคิดว่า อยากเปลี่ยนโลก ให้สงบสุขที่ไม่มีการ กีดกันด้านเชื้อชาติ ศาสนา ขึ้น และถึงแม้ว่าตัวเอง จะบอกว่า ตัวเองสามารถเอาตัวรอดได้ใน Nameless Land แต่ก็ยังอยากพบพ่อ ที่ไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน และถึงแม้จะรู้ตัวว่า โดนขับไล่ไสส่ง แต่ไม่ได้แค้นเคืองอะไร แม้ตอนแรก การมาอยู่ที่ปราสาทบูเดฮัค โทมัสก็ยังทำอะไรมากไม่ได้ แต่สิ่งเล็กน้อยที่โทมัสได้ทำ ก็ทำให้หลายคนนับถือ และก็สิ่งเหล่านี้เอง ที่ทำให้โทมัส ก็พัฒนาตัวเอง จนเป็น lord ที่ดีที่สุด ตั้งแต่ปราสาทบูเดฮัค มีมาเลยทีเดียว

เพราะว่าเธอน่าสงสาร เธอลำบากใจทั้งพี่ชาย
ไม่รู้ว่าจะหยุดเค้ายังไง ที่สำคัญ เธอ รู้มาตลอดว่า
โจวี่แต่งงานกับเธอเพราะอะไร แต่ เธอก็ยอม
ยื่งฉากตอนใกล้ๆจบ ที่จิลเลียบอกโจวี่ว่า
คุณคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าคุณใช้ฉัน แต่
ฉันก็ก็ยอมเพระฉันรักคุณ ทั้งตัวคุณและจุดหมายของคุณ
อะไรทำนองนี้จำไม่ได้หมดน่ะค่ะเล่นมานานแล้ว
เราคิดว่าถ้าไม่มีเหตุณ์การแบบนี้ หรือสงคราม ถ้าเค้าทั้งคู่
เจอกันในสถานการณ์อื่น คงไอ้แต่งงานมีความสุขไปแล้ว
เพราะเท่าที่เล่นมาเราก็คิดว่าโจวี่รักจิลเลียไม่น้อยเลย
น่าจะแอบชอบตั้งแต่ไป ปีนแอบดูเค้าตั้แต่เด็กๆแล้ว
ที่สำคัญที่น่าเจ็บใจกว่า ตอนจบ โจวี่ เลือกที่จะทิ้งภรรยาสาว
แสนสวย ไปออกเดินทางกับ เพื่อนชาย อ๊ากกกก
เราได้แต่คิดต่อไปว่า พอโจวี่ ริวโอและนานามิเบื่อที่จะเดินทางแล้ว
โจวี่จะกลับมาหาจิลเลียกับพิลิก้า ส่วนริวโอกับนานามิ ก็ เปิดโรงฝึก
แถวๆนั้น อยู่กันอย่างมีความสุข